„Nagle uświadomiłam sobie, że jakaś niezwykła kobieta przechadza się po

chodniku. Kiedy szła, wszyscy idący w przeciwnym kierunku, zatrzymywali się

i patrzyli na nią. Odwracają głowy, gdy przechodziła. Jestem ciekawa. Co jest

tak niezwykłego, że to robią? Idę bardzo szybko, dopóki jej nie wyprzedzam,

a potem zawracam i wracam chodnikiem w przeciwnym kierunku, a potem

widzę, dlaczego wszyscy się zatrzymują. Jest najpiękniejszą kobietą, jaką

kiedykolwiek widziałam - ogromne czarne oczy, piękne zmysłowe usta,

piękne ciało.

Zatrzymuję ją i mówię jej: "Mademoiselle, jestem malarką i chciałbym, żebyś

dla mnie pozowała. Czy zrobiłabyś to?" Mówi: "Tak. Dlaczego nie? "

A ja mówię: "To, chodź. Mój samochód jest tutaj. Zabrałam ją do domu

samochodem, zjedliśmy lunch, a po lunchu, w moim studio, powiedziałam:

"Rozbierz się, chcę cię namalować". Rozebrała się bez wstydu.

Powiedziałam: "Połóż się na kanapie tutaj". Leżała a każda pozycja była sztuką

i perfekcją – i zaczęłam ją malować, a malowałem ją przez ponad rok”

Farby olejne na płótnie, werniksowane, wymiary: 30 x 40 cm, rama złota