Tadeusz CIEŚLEWSKI syn (1895-1944),
Maria BECHCZYC RUDNICKA (1888 - 1982)
Malerza Raweńskiego Owieczek Dwanadzieście
Dom Książki Polskiej, Warszawa, 1937,
„Le Dodici Pecorelle del Pittore de Ravenna”;
34 x 25 cm;
Oprawa pełna skóra z ozdobnymi tłoczeniami oraz ilustracją w linorycie na licu, sygnowana „Marek Bauer Warszawa”. Zawiera 17 linorytów (ilustracje, inicjały, ozdobniki) Tadeusza Cieślewskiego syna. Nakład 500 egzemplarzy wytłoczonych w doświadczalnej pracowni graficznej Salezjańskiej Szkoły Rzemiosł w Warszawie, Lipowa 14. Częściowo tłumaczona na język włoski, zawiera słowniczek wyrażeń staropolskich;
Stan zachowania: idealny.
Autorka, urzeczona mozaikami kościoła Saint’ Apolinare in Classe Fuori w Rawennie, posługując się XV-wieczną polszczyzną, napisała opowieść wzorowaną na włoskich legendach z XVI wieku.
Maria Ksenia Bechczyc-Rudnicka z Mataftinów, 2° voto Wrocka (ur. 1 lutego 1888 w Warszawie, zm. 6 czerwca 1982 w Lublinie) – pisarka, tłumaczka i krytyk teatralny.
Tadeusz Cieślewski (syn) (ur. 17 kwietnia 1895 w Warszawie[1], zginął w sierpniu 1944 podczas powstania warszawskiego) – polski artysta grafik, pisarz. Syn Tadeusza Cieślewskiego, malarza (1870–1956).
W 1925 był współzałożycielem, a następnie członkiem ugrupowania „Ryt”, od 1927 członkiem Związku Polskich Artystów Grafików, od 1934 członkiem Bloku Zawodowych Artystów Plastyków, a rok później grupy Czerń i Biel oraz Towarzystwa Bibliofilów Polskich w Warszawie (od 1936). Ponadto należał do związku słuchaczy architektury Politechniki Warszawskiej i Koła Miłośników Kultury Artystycznej. Zawodowo zajmował się organizowaniem wystaw artystycznych i wernisaży. Uprawiał grafikę warsztatową (ok. 200 drzeworytów, linoryty, techniki metalowe) i użytkową (ilustracja książkowa, ekslibris), oraz malarstwo i rysunek. Uczestniczył w międzynarodowych wystawach w Berlinie, Mediolanie, Londynie, Florencji, Paryżu, Brukseli oraz w USA w Los Angeles, Chicago i Nowym Jorku.
W 1907 roku rozpoczęła studia na Wydziale Historyczno-Filologicznym Wyższych Żeńskich Kursów im. Bestużewa w Petersburgu. Wśród jej profesorów byli między innymi historyk Eugeniusz Tarle oraz filolodzy Jan Baudouin de Courtenay i Tadeusz Zieliński. W 1911 roku wyjechała na rok do Paryża, by kontynuować studia nad historią Wielkiej Rewolucji Francuskiej i administracji państwowej czasów Napoleona I. Ich wyniki opublikowała w Petersburgu w postaci dwóch rozpraw naukowych: Z historii opinii publicznej we Francji w okresie rewolucji (paźdz. 1792 – styczeń 1793) oraz Napoleon i prefekci: wstęp do historii administracji za Napoleona I.
