Stan bardzo dobry.

Ta wydana w latach 50. XX wieku książeczka opisuje tragiczne wypadki, jakie wydarzyły się w Tatrach, przede wszystkim w pierwszej połowie XX wieku. W owym czasie wspinaczka miała w sobie jakiś nieobecny już dzisiaj romantyzm, ale była także znacznie bardziej niebezpieczna, przez co ci, którzy pragnęli doświadczyć owej magii, niejednokrotnie nie wracali ze szlaku. Żuławski, sam będąc taternikiem, ze znawstwem, ale i niezwykle plastycznie opisuje wybrane wydarzenia. Trudno powiedzieć, czy bardziej chodzi mu o opowiedzenie interesujących (choć dramatycznych) historii, czy raczej o ostrzeżenie nieopatrznych turystów i nauczenie ich respektu do gór. Bez względu na przyświecający mu cel, Tragedie tatrzańskie to wybitny górski reportaż. I tylko jedna myśl nie daje spokoju: że sam autor półtora roku później zginął pod śniegami Mont Blanc.