Tsuba została zakupiona w niewielkim sklepiku nieopodal Himeji w Japonii. To właśnie tam znajduje się słynny zamek Białej Czapli (白鷺城), który można zobaczyć np. w filmie „Ostatni samuraj” lub „Szogun”.

Z zamkiem wiąże się pewna legenda. Otóż zamek miał być latami nękany przez złego ducha księżniczki-widmo Osakabe-hime, która pojawiała się w zamkowej wieży. Osakabe była nieprawym dzieckiem zrodzonym przez księżniczkę Inoe dla jego syna Osabe-shinno. Jej ducha nazywano „Potworem z zamku”, który przyjmował kształt zarówno kobiety, jak i mężczyzny. Kiedy w żaden sposób nie można było się pozbyć tej uciążliwej zjawy wezwano na pomoc legendarnego samuraja – niepokonanego Musahiego Miyamoto. Miyamoto, twórca i mistrz szkoły Niten'ichi-ryū („Dwa nieba jako jedność”) polegającej na walce dwoma mieczami pokonał ostatecznie w bezpośredniej walce upiornego demona (yōkai).
Zgodnie z opowieścią sklepikarza tsuba jest repliką tej, która znajdowała się na mieczu słynnego samuraja w trakcie pojedynku z zamkowym upiorem... (!)

Sama tsuba (tzw. jelec tarczowy) to element znajdująca się na mieczu, aby zapobiec ześliźnięciu się głowni (ostrza) broni przeciwnika na dłoń w trakcie cięcia. Tsuby umieszczane na katanach i wkakizashi używanych przez japońskich samurajów wykonywane były ze stopów metali miękkich i zdobione były często motywami roślinnymi i kwiatowymi. Rodzaj metalu, wykonania i ornamentyki wiele mówił o statusie społecznym i guście właściciela miecza.

Do zdobienia tsub używano młotka, dłuta, pilnika i rylca. Narzędzia te zapewniały oryginalne kształty ażuru (sukashi). Wzór tsuby pierwotnie tworzono na papierze, a następnie przenoszono go na metalową płytę.

Jeśli chodzi o miasto Himeji, skąd pochodzi tsuba, to w okolicach tych (dawniej prowincja Harima) działały szkoły świetnych mieczników, takich jak mistrzowie szkoły Chikane (XIII w.) czy szkoły Usaka (XVII-XVII w.). Jednak ta konkretne tsuba przypomina raczej kształtem i ornamentyką XVIII-wieczne elementy mieczy wykuwane przez najsłynniejszą rodzinę mieczników Tadayoshi działających w prowincji Hizen.

Ten konkretny egzemplarz kolekcjonerski posiada umieszczony na powierzchni (ji) unikalny, minimalistyczny wzór nawiązujący do estetyki zen oraz motywy obłoków i gałęzi umieszczone na awersie i rewersie. Poza centralnym otworem na głownię (nakago-ana) znajdują się tu umieszczone symetrycznie otwory (kozuka hitsu ana oraz kogai hitsu ana).

Wymiary:
- średnica: 8,5 cm.
- otwór w środku: 2,5 cm X 0,5 cm.
- grubość: 3,5 mm