200 stron, 1976 rok, miękka okładka 17x12 cm

Juliusz Słowacki herbu Leliwa (ur. 4 września 1809 w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 w Paryżu) – jeden z najwybitniejszych poetów polskich doby romantyzmu, dramaturg i epistolograf. Obok Mickiewicza i Krasińskiego określany jako jeden z Wieszczów Narodowych. Twórca filozofii genezyjskiej (pneumatycznej), epizodycznie związany także z mesjanizmem polskim, był też mistykiem. Obok Mickiewicza uznawany powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu.
SPIS RZECZY
Rozdział 1. Powrót
Rozdział 2. Terminowanie w poetyckim rzemiośle
Rozdział 3. Spór romantyka z romantyzmem
Rozdział 4. Dusza anielska i czerep rubaszny
Rozdział 5. Prorok
Rozdział 6. „I moje będzie za grobem zwycięstwo”...

Gdy składano jego prochy w krypcie na Wawelu, Józef Piłsudski podobno powiedział: „W imieniu Rządu Rzeczypospolitej polecam panom odnieść trumnę Juliusza Słowackiego do krypty królewskiej, bo królom był równy”. Maria Dernałowicz opisuje w swojej biografii drogę, jaką poeta przeszedł z Krzemieńca, gdzie się urodził, do Paryża, w którym zmarł w 1849 roku w wieku niespełna czterdziestu lat. Mimo krótkiego życia pozostawił obfity dorobek literacki, który jednak nie od razu zdobył uznanie. Wiele podróżował, utrzymując się z pomnażania posiadanego kapitału na paryskiej giełdzie, nieustannie tworzył, także w dziedzinie filozofii. Biografia Słowackiego opowiada o jego bogatym w wydarzenia życiu osobistym, o drodze twórczej i nieudanych staraniach o znalezienie zrozumienia u współczesnych. Wydanie książki zostało uaktualnione i poprawione przez autorkę.