Przedmiot aukcji 1 książka papierowa

Tradycja buddyjska: buddyzm tybetański, dzogczen;

Opis:

„Przywiązanie to korzeń, z którego wyrastają wszystkie emocje i cała samsara. Rozumieli to mahasiddhowie pokroju Sarahy i Tilopy, którzy poświęcili wiele lat swego życia przekształcaniu nieczystych wizji w czyste. Dzięki temu zrozumieli, że problemem nie są same wizje, a przywiązanie do nich. Tekst <em>Rozstawanie się z Czterema Przywiązaniami</em> zawiera nauki pochodzące ze szkoły śakja i uchodzi za jeden z najważniejszych napisanych przez Sacziena Kungę Njingpo, pierwszego z wielkich mistrzów-założycieli zakonu śakjapa. W czasach młodości Saczien Kunga Njingpo udał się na indywidualne odosobnienie z praktyką Mańdziuśriego. Objawił się mu wtedy sam Mańdziuśri, który przekazał mu cztery zasady sprzyjające uwalnianiu się od czterech przywiązań. Składały się one z czterech wersów:

Jeśli przywiązujesz się do tego życia, nie możesz mówić o sobie, że jesteś autentycznie uduchowionym praktykującym.

Jeśli przywiązujesz się do samsary, nie możesz mówić o sobie, że wiesz, co to wyrzeczenie.

Jeśli przywiązujesz się do swoich własnych interesów, nie możesz mówić o sobie, że masz bodhiczittę.

Jeśli lgniesz do czegoś, nie wiesz, czym jest właściwy pogląd.

Praktykujący dzogczen powinien zintegrować nauki o <em>Rozstawaniu się z Czterema Przywiązaniami</em>. Nie szukamy antidotum na przywiązanie, jak to robi ktoś praktykujący hinajanę. Nie posługujemy się jakąś metodą transformacji przywiązania, jak to robi ktoś praktykujący wadżrajanę. Po prostu obserwujemy swoje myśli, a one znikają. Nasze myśli wiążą się z umysłem tak jak fale z oceanem. Przyglądamy się więc falom myśli, które z początku bywają gwałtowne, ale z czasem słabną. Myśli nad nami panują. Oto źródło wszystkich problemów. Ale praktykując dzogczen, panujemy nad swymi myślami i nie mamy żadnego problemu.”

Przekład: Dariusz Misiuna

Stan: BDB (jak nowa, bez śladów użytkowania)