Liberalizm od narodzin był atakowany zarówno przez konserwatystów, jak i postępowców, a dziś wielu go odrzuca jako doktrynę przestarzałą. Neoliberałowie i lewicowcy naciągali jego zasady do granic wytrzymałości: pierwsi, tworząc kult wolności gospodarczej, drudzy – wynosząc kwestię tożsamości ponad uniwersalność człowieka. Fukuyama przedstawia argumenty przemawiające za i przeciw klasycznym założeniom liberalizmu: konieczności przestrzegania praworządności i niezawisłości sędziowskiej, uznaniu, że cel jednak nie uświęca środków, a nade wszystko – przyjęciu zasady traktowania wszystkich ludzi z równym szacunkiem. W rezultacie otrzymujemy błyskotliwą prezentację liberalizmu jako największej nadziei demokracji XXI wieku.

Francis Fukuyama jest profesorem w Instytucie Badań Międzynarodowych Uniwersytetu Stanforda. Wykładał na uniwersytetach Johnsa Hopkinsa i George’a Masona, był ekspertem od ZSRR w RAND Corporation i zastępcą dyrektora Zespołu Planowania Politycznego w Departamencie Stanu. Autor m.in. książek: <em>Koniec historii i ostatni człowiek, Budowanie państwa </em>(REBIS 2005), <em>Ameryka na rozdrożu</em> (REBIS 2006), <em>Historia ładu politycznego</em> (REBIS 2012), <em>Ład polityczny i polityczny regres</em> (REBIS 2015), <em>Tożsamość</em> (REBIS 2018). Mieszka z rodziną w Kalifornii.