Stary zegar z firmy Józefa Pazderskiego (1875-1953) w Warszawie – ojca Juliusza współbudowniczego zegara na Zamku Królewskim w Warszawie

Zegary wiszące Jerzego Pazderskiego są obecnie absolutną rzadkością.

Kiedyś działał ale od lat nie był używany. Mechanizm wymaga sprawdzenia i ewentualnej naprawy. Mechanizm nie był otwierany ani rozkręcany.

Klucz jest oryginalny

Wymiary szafki: wys. 55 cm, szer. 32 cm, głębokość 14 cm.

Stan oryginalny (razem z kurzem), bo nie umiem sam go wyczyścić.

Etykieta zegarmistrza warszawskiego Józefa Pazderskiego w Warszawie. Warsztat na Brackiej 9 Warszawa. Istniał od 1898 roku. Był uczniem a później pracownikiem u Woronieckiego którego tez kojarzymy z montowania zegarów wagowych i sygnatur na tarczach. <em>Główna jednak specjalnością zakładu były zegary wieżowe, które jak się reklamował, wykonano w wielu miejscowościach: w Miedznej, Lubieniu, Korytnicy, Iwoniskach, Poświętnem, Garwolinie, Kałuszynie, Gońsku, Tykocinie, Rypinie, Częstochowie, Sochocinie, Markach, Kraśniku, Jedlińsku, Działoszynie, Hodeczu, Borzęcinie, Karczewie oraz w fabrykach: Borman i Ćwirko, Eberchard i Wolski, Bracia Polakiewicz…
Przedstawiciele pracowni współuczestniczyli w budowie zegara na wieży odbudowanego Zamku Królewskiego”.</em> (Wiesław Głębocki, Zegarmistrzowie warszawscy XIX wieku, PWN 1992, str. 101). J Juliusz Pazderski był synem twórcy rodzinnej firmy – szeroko znanego Józefa Pazderskiego, który założył ją – jako rodzinny zakład zegarmistrzowski w 1898 roku na ulicy Trębackiej 5, a potem przeniósł się na ulicę Bracką 9. Firma przed pierwszą wojną światową posiadała także oddział w Częstochowie, a poza usługami zegarmistrzowskimi zajmowała się instalacją zegarów wieżowych.
W 1947 roku firma znajdowała się na ulicy Francuskiej.

Od 1949 roku firmę prowadził syn – Juliusz Pazderski przenosząc ją na ulicę Świerczewskiego 91 (lub 93) – obecnie Solidarności.
Zakład był aktywny na pewno jeszcze w roku 1995.

Przedstawiciele pracowni współuczestniczyli w budowie zegara na wieży odbudowanego Zamku Królewskiego”. (Wiesław Głębocki, Zegarmistrzowie warszawscy XIX wieku, PWN 1992, str. 101)