Autobiograficzna powieść, będąca swoistą kontynuacją książki Pod gołym niebem, a jednocześnie najpiękniejszy hołd, jaki pisarz mógł złożyć swej wielkiej miłości: majestatycznej, baśniowej Missisipi. Pod piórem Marka Twaina słowo „rzeka” nabiera wręcz nowego znaczenia – jego Missisipi to tętniąca życiem kraina, którą opisuje w najdrobniejszych szczegółach. Oczami pilota parowca rzecznego widzimy nie tylko dziką przyrodę i niepowtarzalne krajobrazy, lecz także niezwykłą mieszaninę kultur. Spotykają się tu biali i czarni, dystyngowani dżentelmeni i utracjusze-hazardziści, ryzykanci i bezwzględni trampowie, biedni i bogaci... Zdarzają się przygody i sytuacje, o które trudno w dzisiejszych czasach. Tekst ujmuje subtelnym, błyskotliwym poczuciem humoru, tak charakterystycznym dla Twaina.

s. 342