"Życie to wojna prowadzona każdego dnia" jest ostatnią pozycją z serii książek Oriany Fallaci opublikowanych po jej śmierci w 2006 roku.

W czasie II wojny światowej autorka mimo bardzo młodego wieku zaangażowała się w walkę włoskiego ruchu oporu. Po wojnie szybko stała się najważniejszą włoską korespondentką wojenną. I chociaż całe życie deklarowała swoją niechęć do wszystkich wojen, to duża część jej dziennikarskiej i literackiej działalności była poszukiwaniem motywacji, które popychają ludzi do walki między sobą. Fallaci relacjonowała największe zbrojne konflikty drugiej połowy XX wieku, których była świadkiem: bunt węgierski w 1956 roku, zamieszki na tle rasowym w Detroit jedenaście lat później, długa wojna w Wietnamie, brutalne represję przeciw studentom protestującym w Mexico City (podczas tych wydarzeń dziennikarka została ciężko ranna przez meksykańską policję). Potem walka Palestyńczyków z Izraelem, wojna między Indiami i Pakistanem w 1971 roku, Liban, pierwsza wojna w Zatoce.

Książka jest nie tylko zbiorem najważniejszych korespondencji wojennych, jest również zapisem jej osobistych bitew z dramatami i przeciwnościami losu: trudnej miłości do Alekosa Panagulisa i jego tragicznej śmierci, walki z rakiem, z którym ostatecznie przegrywa.

Uwagi: książka nowa, nieczytana (wyprzedaż domowej biblioteczki).