James Schuyler (1923–1991) zaliczany jest – obok Johna Ashbery`ego, Franka O`Hary i Kennetha Kocha – do najważniejszych poetów szkoły nowojorskiej. Schuyler był zafascynowany dziecięcą wrażliwością, a zwłaszcza sposobem, w jaki dzieci naśladują i zniekształcają język dorosłych. Językowa mimikra to główny temat ironicznej, pełnej humoru powieści „Alfred i Ginewra” (1958), która była książkowym debiutem Schuylera. Za debiut poetycki uważa się jego pierwszy duży tom, Freely Espousing (1969), po nim opublikował The Crystal Lithium (1972), Hymn to Life (1974), The Home Book (1977), The Morning of he Poem (1980), A Few Days (1985). Sporadycznie powracał do prozy powieściowej: wydał (A Nest of Ninnies, 1969, napisaną z Johnem Ashberym) oraz Co na kolację? (1978; wyd. pol. 2012). Przekładali go na polski m.in. Marcin Sendecki, Andrzej Sosnowski, Marcin Szuster, Bohdan Zadura. Jego utwory prezentowała „Literatura na Świecie”. Fragment posłowia Johna Ashbery`ego: Choc? James Schuyler zawdzie?cza swoja? reputacje? głównie utworom poetyckim, jego pierwsza? ksia?z?ka? była niniejsza powies?c? [Alfred i Ginewra – przyp. PIW], wydana w 1958 roku. Jako poeta był wtedy prawie nieznany, choc? zda?z?ył juz? opublikowac? kilka wierszy w takich czasopismach jak „The New Yorker”, „Partisan Review” czy „Accent”. Recenzenci, którzy zetkne?li sie? z jego nazwiskiem pierwszy raz, nie bardzo wiedzieli, jak ugryz?c? Alfreda i Ginewre?. Nie pomógł im wydawca, Harcourt Brace, zamawiaja?c całkowicie zbe?dne ilustracje, które sprawiły, z?e „The New York Times Book Review” zaklasyfikował te? powieść? jako książkę? dla dzieci. Tylko przyjaciel Schuylera, Kenneth Koch, wpadł na pomysł, by ja? połączyć? z jego wcześniejszymi i późniejszymi wierszami (oraz proza? poetycka?). W recenzji dla magazynu „Poetry” potraktował Alfreda i Ginewre? jako ekspresje? tego samego głosu, który odnajdujemy w wierszach: głosu nostalgicznego i ironicznego zarazem, ale tez? naznaczonego pokora? wobec przyrody i różnobarwnych drobiazgów z życia codziennego.