Katyń 1940 (Ostatni List) Płyta zawiera premierowe ballady wojenne Lecha Makowieckiego opisujące najważniejsze polskie epizody II wojny światowej: kampanię wrześniową, Katyń, Monte Cassiono, Powstanie Warszawskie itd. Utwór "Honor i Gniew" przypomina legendę Marszałka Piłsudskiego i Legionów. Na krążku nie brak też odnośników do współczesności ("Quo vadis, Polonia?" czy "Hymn o domu"). Większość z tych ballad stała się już przebojami internetu, a tytułowa piosenka o ostatnim liście jest najczęściej coverowanym na You Tube patriotycznym utworem. Setki tysięcy odsłon i emocjonalne wpisy internautów świadczą o niespotykanych pokładach wrażliwości, jakie te pieśni wyzwalają w słuchaczach. Album "Katyń 1940" (ostatni list) – to świetny przykład edukacji młodego pokolenia przez szlachetnie pojmowaną rozrywkę, trafiony prezent dla fanów wrażliwych lub euforycznych wojennych pieśni i doskonała pomoc dydaktyczna dla nauczycieli historii. Skład zespołu: Lech Makowiecki – wokal, gitary Bożena Makowiecka - wokal Leszek Bolibok - skrzypce oraz goście Patriotyzm.

Ballady Lecha Makowieckiego cz.2 „PATRIOTYZM" - to najnowsza płyta Lecha Makowieckiego, kontynuacja rewelacyjnie przyjętego albumu „Katyń 1940 - ostatni list". Impulsem do wydania tych „sercem pisanych" ballad była reakcja Polaków na katastrofę smoleńską. Te związane z pojęciem Wolności utwory powstawały spontanicznie, w różnych okresach życia Artysty. Pierwsze z nich - jeszcze w czasach licealnych („Miłość..."), czy studenckich („Dziki...", „Tak długo..."). Gorzka dumka „Wołyń 1943", nostalgiczne „Requiem Smoleńskie", czy pesymistyczno-rozliczeniowy „Patriotyzm" to już aktualny sprzeciw trójmiejskiego barda na postępującą degrengoladę części społeczeństwa. Wstrzymany w latach 70-tych przez cenzurę PRL „Wolny Najmita" również dzisiaj nie ma szans na emisję w radiu. Dwóch „mickiewiczowskich" perełek polskiego romantyzmu: molowego bluesa „Polały się łzy...", a zwłaszcza ponadczasowego protest-songu „Gęby za lud krzyczące" (tej ballady nie pokochają nigdy żadni rządzący) - próżno by szukać w mainstreamowych mediach... Jedynie biało-czerwone „Szachy" (o karatekach z SB) na krótko zaistniały w filmie Ani Pietraszek „Zawód - prymas Polski", a optymistycznie ułański „Ostatni Zayazd" (dedykacja dla śp. dziadka Autora - Teofila Makowieckiego) zdobył nawet jedną z głównych nagród w konkursie na premierową piosenkę żołnierską. I właśnie zawarte w tej ostatniej balladzie przesłanie daje nadzieję na odrodzenie się Polski i Polaków... Lech Makowiecki jest twórcą wyjątkowym. Ma świadomość swej patriotyczno-historycznej misji. I niespotykaną wśród dzisiejszych artystów wrażliwość. Nie epatuje patosem, nie nadużywa wielkich słów. Jego unikatowy, naturalny sposób narracji, szczerość i żarliwość przesłania - wszystko to wyzwala u słuchaczy ogromne emocje, przywraca normalność i odwieczną gradację wartości, wzrusza i uczy... W czasach, gdy Historia Polski rugowana jest ze szkół - obie płyty Lecha Makowieckiego (aktualna „PATRIOTYZM" i wcześniejsza „KATYŃ 1940") winny znaleźć się w każdym polskim domu. Bo to jest prawdziwy, współczesny elementarz naszej Historii, Tradycji i Patriotyzmu.