Praca Tadeusza Płużańskiego jest gigantycznym kompendium wiedzy o terrorze komunistycznym w latach powojennych, o próbach oddania sądowej sprawiedliwości oprawcom po 1989 roku, oraz o trudnej drodze prawdy o tamtych czasach do szerszej świadomości Polaków w III RP.

Tytuł książki „Bestie. Mordercy Polaków” jest jednoznaczny i prosto z mostu.
Jakże jednak nie eksponować tej jednoznacznej oceny, skoro na przykład jeszcze w 1999 roku Prezydent Kwaśniewski odznaczył Supryniuka, kata Rzeszowszczyzny, Krzyżem Komandorskim Orderu Odznaczenia Polski.

Kolejne rozdziały książki są tak zbudowane że najczęściej wokół najbardziej „zasłużonych” utrwalaczy władzy ludowej.

To oficerowie UB, sędziowie wydający wyroki śmierci, prokuratorzy.
Autor na wstępie przedstawia ich portrety, by ich „Zrozumieć” ,czy prze niknąc ich motywy, gdyż to prawo oprawcom nie przysługuje.

Książka Płużańskiego jest kopalnia wiedzy o czasach stalinowskiego terroru, a mnogość postaci pozwala poczuć skalę opisywanych zjawisk.
Frapujące są też informacje o post- stalinowskich dziejach bohaterów negatywnych czy ich dzieci, np. karierze pisarskiej stalinowskiego prokuratora Zbigniewa Domino.

Ponadto z książki wyłania się obraz współczesnej walki o świadomość historyczną Polaków.
Krytykowane przez Autora relatywizowanie moralne historii i zamazywanie granicy między katem i ofiarą jest wciąż dość powszechne.

Podsumowując- „Bestie – mordercy Polaków” powinien przeczytać każdy Polak interesujący się historią najnowszą.