Płyta Audio CD
.

Wolfgang Amadeus Mozart - Symphonien
.

No. 35 Haffner
No. 41 Jupiter

.

Gatunek: muzyka klasyczna
.

Seria: Classical Masterworks in Digital
.

Wydanie: 1992

.

Stan CD: idealny, ani razu nie odtwarzana
.

Stan opakowania: bardzo dobry, bez folii

.

Więcej szczegółów na zdjęciach

.

Opis symfonii z płyty CD:

.

XXXV Symfonia, Haffnerowska (KV 385) została skomponowana w 1782 na zamówienie z Salzburga, po ostatecznym przeniesieniu się kompozytora do Wiednia. Pierwotnie zawierała wprowadzający marsz, który później został usunięty, i dwa menuety, z których tylko jeden pozostał w końcowej wersji.

.

XLI Symfonię „Jowiszową” KV 551 (przydomek nie został nadany przez Mozarta, lecz prawdopodobnie przez Johanna Petera Salomona) charakteryzuje pompatyczne nieco użycie z początkiem pierwszej części trąbek i kotłów. Andante cantabile jest głęboko poruszające, a nawet w menuecie można usłyszeć mistrzostwo techniki kontrapunktycznej. Najważniejszy jest w niej finał, którego czteronutowy motyw zaczynający temat był wielokrotnie używany przez samego Mozarta w różnych utworach. Następują kolejno zmienne, przeciwstawiane i łączone motywy, ujęte w formę sonatową, prowadzą do cody, w której pojawia się pięć głównych motywów przeprowadzonych w technice kontrapunktycznej.

.

XXXV Symfonia D-dur KV 385, zwana Haffnerowską − symfonia skomponowana przez W.A. Mozarta w lipcu 1782 w Wiedniu. Powstała na zamówienie z Salzburga, po ostatecznym przeniesieniu się kompozytora do Wiednia. Pierwotnie zawierała wprowadzający marsz, który później został usunięty, i dwa menuety, z których tylko jeden pozostał w końcowej wersji.

.

Części Symfonii
.

Allegro con spirito (4/4)
Andante (2/4)
Menuetto (3/4)
Finale: Presto (2/2)

.

Instrumentacja
.

2 flety
2 oboje
2 klarnety
2 fagoty
2 rogi
2 trąbki
kotły
kwintet smyczkowy

.

Symfonia nr 41 "Jowiszowa" C-dur, KV 551 – jedna z 3 wielkich symfonii Wolfganga Amadeusa Mozarta, w czterech częściach. Nazwana Jowiszową przez Johanna Petera Salomona. Ostatnia symfonia Mozarta. Skomponowana razem z symfoniami Es-dur KV 543 i g-moll KV 550 w letnich miesiącach 1788 roku.

.

Została ukończona w Wiedniu 10 sierpnia 1788. Skrajne części utrzymane są w metrum dwudzielnym, a środkowe − w trójdzielnym.

.

Części
.

Temat główny I części Symfonii nr 41 (wyciąg fortepianowy Hummela)
Allegro vivace
Andante cantabile (częściowo stylizowana na sarabandę)
Allegretto (menuet–trio[3])
Allegro molto (finał o fakturze polifonicznej, szczególny w historii symfoniki[4])

.

Instrumentacja

.
1 flet
2 oboje
2 fagoty
2 rogi
2 trąbki
kotły
I skrzypce
II skrzypce
altówki
wiolonczele
kontrabasy

.

Źródło powyższego opisu: Wikipedia