Utwory Czeszki zachowują autobiograficzny charakter wyznania opartego na konstrukcji:jesteśmy tacy, bośmy to i to przeżyli, szanujemy wartości sprawdzone w tamtych właśnie okolicznościach, rozterki nasze są rezultatem konfrontacji wojennego heroizmu z tym wszystkim, co się z wojennej burzy wyłoniło.

Twórczość Czeszki wyrasta z jego doświadczeń konspiracyjnych i żołnierskich. Jego bohaterami są w większości ludzie ze środowisk proletariackich postawieni w trudnych sytuacjach zmagań o zaspokojenie elementarnych potrzeb, w ruchu oporu, na froncie. Pisarz często konfrontuje ich plebejski rodowód i prosty sposób myślenia z mentalnością inteligenta, którego nastawienie duchowe nie zawsze wytrzymuje próbę weryfikacji podczas kolei życia i w obliczu przemian historycznych. Stąd też wywodzi się język Czeszki, mocno osadzony w realiach życiowych, często dosadny i rubaszny, podszyty drwiną z literackich konwencji.Twórczość Czeszki, mimo, że zasadniczo zgodna z wymogami ideologii socjalistycznej i w wielu wypadkach powielająca kłamstwa historyczne, unika schematów i taniej propagandy, była też częstokroć oficjalnie krytykowana za pacyfizm i czarnowidztwo.