Dlaczego niektóre narody są bogate, a inne biedne, dlaczego tak je różnicują majętność i ubóstwo, zdrowie i choroba, dostatek i głód? Co o tym decyduje: kultura, klimat, położenie geograficzne? A może wiedza, jak uprawiać politykę? Błyskotliwa i niesłychanie inspirująca książka Acemoglu i Robinsona, światowych ekspertów problematyki rozwoju, wzywa do otrząśnięcia się ze złudzeń. Kraje wzrastają, kiedy budują sprzyjające rozwojowi instytucje polityczne i ekonomiczne, a upadają – często w spektakularny sposób – gdy instytucje te kostnieją lub przestają działać; wówczas naród pogrąża się w zastoju i upadku. Od czasu Bogactwa narodów Adama Smitha nie było tak kompleksowej analizy mechanizmów rozkwitu i upadku narodów.
– Steven Pincus, Yale University

W warunkach absolutystycznych instytucji politycznych – jak w Korei Północnej czy Ameryce Łacińskiej w okresie kolonialnym – ci, którzy znajdują się u steru, będą mogli ustanowić instytucje gospodarcze pomnażające ich majątki i władzę kosztem całej reszty społeczeństwa. Natomiast instytucje polityczne, które upowszechniają władzę w społeczeństwie i nakładają na nią ograniczenia, są pluralistyczne. Polityczna potęga jest związana nie z jedną osobą czy wąską grupą, lecz z szeroką koalicją grup lub ich wielością. (Fragment książki, str. 95)