Znakomity, poruszający zapis chwil spędzonych przez Autora w Pszowie: impresje, dokumenty, wspomnienia. A wszystko na znakomitym poziomie literackim, do którego ks. Szymik, ceniony śląski teolog i poeta przyzwyczaił swych licznych czytelników już od lat i w pięknej formie edytorskiej (pastelowa akwarela na okładce, twarda oprawa, foliowana matowo, wybiórczo lakierowana, delikatny papier objętościowy, kilkadziesiąt znakomitych czarno-białych zdjęć, rycin i archiwalnych pszowskich fotografii).

Sam Autor tak opisuje swój "Dziennik":
Pszów jest dla mnie centrum wszechświata, oczywiście. Mówię to często, mówię bez pychy i bez kompleksu. I bez kokieterii. Miejsce jak każde inne - obiektywnie (ani lepsze, ani gorsze). Ale jedyne, bo moje. Moim najsilniejszym instynktem życiowym, duchowym, najgłębszą pasją - jest duszpasterstwo. I pisanie o Pszowie jest dla mnie duszpasterstwem: chcę namówić moich czytelników, by pokochali swoje życie. Bo to jeden z najważniejszych wymiarów miłości Boga, miłości w ogóle. ...coraz częściej sięgam po notatnik podczas tzw. "zwykłego życia". Jeszcze kilka lat temu robiłem bieżące notatki jedynie podczas podróży czy robiąc szkice do wierszy. Część "kartek dziennika" jest takim właśnie "złapaniem codziennej chwili na gorącym uczynku".

Żyjemy w czasach (czy je nazwiemy postmodernizmem, czy inaczej - nieważne),kiedy silva rerum, zderzenie gatunków w literaturze, eksperymenty formalne - są modne. Tak się lubi pisać, tak sie lubi czytać. Nie obrażam się na to, a wręcz przeciwnie: chcę się od swoich czasów tego uczyć. Nie wolno się obrażać na swój czas - Bóg mi ten czas dał jako czas mojego życia. Czyli jest to dla mnie czas najlepszy z możliwych. Trzeba docierać do wrażliwości moich współczesnych (nie żyję przecież w XVII w. ani nie będę żył w wieku XXII). Czyli: małe narracje, wielkie tematy. Wieczność przeglądająca się w dzisiaj... Skrawki kazań, esejów, zanotowany kolor nieba, wiersz, kontekst łzy spadającej na kartkę, na trawę.

Książka wydana w dniu XXV. rocznicy święceń kapłańskich Autora zawiera kilkadziesiąt fotografii związanych z osobami i miejscami opisywanymi w książce. Znajdziemy w niej nieszablonowe, ciekawe fotografie Pszowa, ludzi, żyjących w nim od lat oraz wiele archiwalnych zdjęć wyszperanych w starych albumach rodziny Szymików.