Akcja toczy się na Ziemi, w Zielonym Kraju, i jej początek wcale nie zapowiada tragicznej sytuacji, jaką zastajemy w tym miejscu. Bezimienny narrator prowadzi pozornie szczęśliwe życie, zajmując się - wraz z rodziną - hodowlą koni. Szybko okazuje się jednak, że ta otoczka jest jedynie iluzją – Zielonym Krajem. Tak jak całym Wszechświatem, i tutaj rządzą przedstawiciele wyższej cywilizacji wyjątkowo zaawansowanej technologicznie. Przestrzeń wykreowana przez Dukaja jest bardzo enigmatyczna. O historii Zielonego Kraju niewiele wiadomo, a czytelnik dowiaduje się jedynie, że padł on kiedyś ofiarą wyjątkowej, bliżej nieokreślonej katastrofy.

Zielony Kraj jest na krawędzi upadku – tajemniczy Obcy, prowadzący na planecie jakieś dziwne badania, powodują ciągłe zalewanie jej obszarów. Samych zaś Ziemian traktują tak, jak ludzie traktują mrówki. Wzajemny kontakt obu cywilizacji zmierza więc do tego, że ta słabsza zostaje bezwzględnie zniszczona. Nadciągającą katastrofę wyczuwa się na każdej karcie tego niezwykłego utworu.

Podstawą potęgi obcych jest Extensa, której teoretyczne podstawy opierają się na tzw. paradoksie Einsteina-Rosena-Podolskiego z 1935 roku. Głównym jego założeniem jest, że dwie cząsteczki elementarne oddziałują na siebie bez względu na to, jak duży panuje między nimi dystans, czyli nawet wtedy, kiedy są one oddalone od siebie o lata świetlne. U Dukaja taki wpływ na siebie mają tytułowa Extensa, ogromny ośrodek badawczy w układzie planetarnym Meduzy, oraz człowiek, którego korzyścią z tego niezwykłego związku jest nieśmiertelność.

Nie wszystko jest jednak tak piękne, jak na to wygląda. Bezimienny narrator wprowadza w czytelnika nie tylko w niezwykły świat astronomii, lecz przede wszystkim snuje rozważania na tematy egzystencjonalne: w króciutkiej Extensie poruszane są problemy ogólnoludzkich wyborów, refleksje na temat życia, śmierci, oraz przemijania.

Liczba stron: 163
Stan: dobry (naklejki na okładce)