Coś dla fanów retro.
Układy GeForce 2 MX (nazwa kodowa NV11, często mylnie NV12) były przeznaczony na rynek masowy. Produkowane w procesie produkcyjnym 0,18 mikrometra. W porównaniu do „pełnej” wersji GeForce 2 GTS ma mniej, bo tylko 2 potoki teksturowania (GTS ma 4), które również mają po 2 jednostki teksturujące. Częstotliwość pracy układu została obniżona do 175 MHz a pamięci do 166 MHz. Zamiast pamięci DDR można było stosować SDR, przy czym DDR mogły pracować jedynie przy 64-bitowej szerokości szyny a SDR 128-bitowej. Maksymalny rozmiar możliwej do zamontowania pamięci został ograniczony do 32 MB[2]. Został również nieco uproszczony procesor HDVP. Zmiany poczynione w układzie miały za zadanie zmniejszyć koszty produkcji oraz zapotrzebowanie na energię. Dzięki temu układ nie musiał mieć zainstalowanego aktywnego chłodzenia.
Karta została przetestowana.