Historia Muzyki Polskiej tom VII cz. 1 – Współczesność (1939-1974)

Pragnę tym wstępem dać odpowiedź, zapewne niepełną , na pytanie dlaczego podjąłem trud wydania HISTORII MUZYKI POLSKIEJ w języku polskim i angielskim. Otóż muzyka i jej historia w Polsce – temat niezwykle interesujący, bogaty, a w niektórych okresach wręcz fascynujący – jest dziedziną, której poświęciłem bardzo znaczną cześć swojego życia, warto więc zakończyć te prace jakimś trwałym akcentem. To jakby wyznanie osobiste, ale to byłoby za mało, aby podejmować tak wielki wysiłek. Celem wydawnictwa jest przedstawienie rozwoju muzyki w naszym kraju od czasów najdawniejszych do współczesności. Ukazanie więc tego wszystkiego, co jest nam znane, również w języku najbardziej dostępnym na świecie, a tym samym wypełnienie luki, która negatywnie ciąży na znajomości naszych osiągnięć muzycznych w świadomości obcokrajowców w każdej części kuli ziemskiej. Jest to miłym, aczkolwiek niełatwym obowiązkiem, choć –nie ma co ukrywać –przyjemnością . Atutem muzyki polskiej w światowej jej prezentacji – a takim przedsięwzięciem jest również edycja historii pewnego okresu lub wielu okresów- jest zaistnienie percepcji światowej wielkiej twórczości Fryderyka Chopina. Twórczości, której znaczna część powstała poza krajem urodzenia, ale której polskości nie da się podważyć. Nie ulega dla mnie wątpliwości, że największa liczba ludzi na świecie kojarzy sobie Polskę z Chopinem. Dotyczy to nie tylko mużyków, artystów czy w ogóle ludzi wykształconych, lecz także większej części obywateli każdego państwa. Nawet tylko to mogłoby wystarczyć, jako powód do możliwie pełnego zaprezentowania za granicą kultury muzycznej kraju Fryderyka Chopina, jej uwarunkowań historycznych, międzynarodowych powiązań, bogactwa , charakteru i cech stylistycznych,

ISBN 83-900790-5-4