W Kościele katolickim - wotum oznacza symboliczny przedmiot ofiarowany w jakiejś intencji, wieszany na ołtarzu, obrazie itp., albo uroczyste zobowiązanie, ślub, przyrzeczenie.

Zwyczaj składania wotów jest jednym z najstarszych elementów tradycji pielgrzymowania do sanktuariów. Ale można je znaleźć także w parafialnym kościele, nawet w przydrożnej wiejskiej kapliczce. Niektórzy traktują je jak zwykłe ozdoby albo proste elementy wystroju, kojarzące się z jakąś formą religijnej emocjonalności.

Ex voto to nazwa nadana wotywnemu ofiarowaniu obrazu, które zostało przedstawione w związku ze ślubem. Może przybrać formę rzeczywistego przedstawienia graficznego lub symbolicznego odniesienia do przyczyny ślubowania. W pozornie beznadziejnej sytuacji pobożna osoba zwraca się o pomoc do Pana Boga lub świętego pośrednika. W zamian obiecuje odbyć pielgrzymkę do określonego miejsca lub darowiznę jako świadectwo. Jeśli jego odwołanie zostanie uwzględnione, składający petycję, znany również jako wotant, musi dotrzymać obietnicy. Ślub, który do tej pory był sprawą prywatną, jest następnie upubliczniany przez odczytanie wiernym z ambony lub przez zawieszenie ex voto. Zwyczaj składania wotów stanowi zatem część prawnej kompetencji religii, ponieważ reprezentuje publiczne ogłoszenie prawnie wiążącego między człowiekiem a Panem Bogiem. Wotant staje również w obliczu strachu przed powrotem do swojej beznadziejnej sytuacji, jeśli nie dotrzyma obietnic.

Dwa obrazy wotywne zamieszczone na znaczkach Liechtensteinu z 3 września 2001 r. pochodzą z początku XVIII wieku. Obraz wotywny na znaczku 70 Rp. pochodzi z kaplicy Matki Bożej w Dux w Schaan i reprezentuje popularny rodzaj anonimowego obrazu ex voto. Obraz, który pochodzi z 1733 roku, przedstawia Maryję jako Królową Niebios, w lewym górnym rogu, z Dzieciątkiem Jezus. Dawca ex voto klęka ze złożonymi rękami pod nią po prawej stronie. Przyczyna tego obrazu ex voto (choroba, wypadek itp.) nie jest znana.

Obraz znaczka Fr. 1.30 również pochodzi z kaplicy Dux. Johann Christoph Walser, były burmistrz, który został ranny 10 października 1718 roku, klęka w modlitwie na drodze przechodzącej przed drewnianym płotem na lewo od budynku Torkel. Duży półkolisty łukowaty otwór w domu Torkel pokazuje straszliwy upadek z ofiarą leżącą na ziemi, przysięgę ex voto i jego wdzięczność za przeżycie wypadku.

Znaczek Fr. 1.20 przedstawia obraz wotywny z 1802 roku, z kaplicy św. Jerzego w Schellenbergu. Został on przekazany gminie Schellenberg w podzięce za przetrwanie straszliwej epidemii, która nawiedziła bydło i konie.

Wszystkie obrazy wotywne są wyrazem religijnej sztuki ludowej i znajdują się głównie w kościołach i kaplicach pielgrzymkowych.

Wota były symbolem bardziej lub mniej tajemnego przyrzeczenia, potwierdzały kontrakt zawarty między chorym/nieszczęśliwym człowiekiem a Panem Bogiem/ świętym.

Obecnie w wielu sanktuariach wierni składają ofiary w postaci świec woskowych. Wota jako akt wiary. - To forma wyznania wdzięczności, swoiste świadectwo. Dowód, że Pan Bóg działa. Praktyka składania wotów znana była niemal wszystkim starożytnym cywilizacjom – Egipcjanom, Izraelitom, Grekom, Rzymianom, a za ich pośrednictwem prześlizgnęła się do tradycji kulturowej chrześcijaństwa.

Wiekowa, Średniego formatu Ikona

Wysoki poziom warsztatu ikonopisarskiego.

Wymiary 32 / 24,5 / 2 cm

Stan widoczny na zdjęciach

W razie pytań lub wątpliwości pozostaję do dyspozycji.