Dawno, dawno temu, przed czterdziestu, pięćdziesięciu laty, a może nawet jeszcze dawniej, gdy nie było mejli, sms-ów, fejsbuka i innych „mesendżerów”, ludzie posyłali sobie życzenia na tekturowych prostokątach zwanych pocztówkami. Trzeba było taką pocztówkę zapisać – najczęściej ręcznie, z rzadka na maszynie do pisania, nakleić znaczek pocztowy, pójść na pocztę i wrzucić do skrzynki na listy, a potem mieć nadzieję, że nasza karta nie zagubi się gdzieś po drodze, wśród milionów innych kart. Szczególne natężenie pocztówkowy ruch osiągał przed Bożym Narodzeniem. Wówczas przez Polskę przewalała się istna lawina świątecznych pocztówek. Były one bardzo różne: religijne i świeckie, ładne i brzydkie, publikowane przez potężne państwowe wydawnictwa i przez drobnych “prywaciarzy”, fotograficzne i graficzne. I to właśnie graficzne pocztówki zyskiwały najciekawszą formę.

TEL. do kontaktu 509614606