Jan MATEJKO (1838-1893)
Dzwonnica w Bochni
drzeworyt, papier 22 x15 cm w świetle passe - partout
sygn. na płycie p.d. monogramem wiązanym "JM" oraz przez ksylografa l.d. "F.Zabłocki".
Rysunki na płytach drzeworytniczych osobiście wykonał Jan Matejko, rytowali najwybitniejsi drzeworytnicy tamtego okresu.
Grafiki pochodzą z „Albumu Jana Matejki” wydanego w 1876 r. przez Samuela Lewentala, który w słowie końcowym pisze m.in. tak: „W skład albumu weszły najcelniejsze obrazy mistrza, wykonane w czasach ostatnich; z wyjątkiem reprodukcyj Rejtana, Iwana Groźnego oraz Wieszczby Lirnika, odtworzonych najwierniej przez Panów [Juliana] Maszyńskiego i [Stanisława] Witkiewicza, podług fotografij zdjętych z oryginałów, wszystkie inne utwory były przez samego Matejkę rysowane na drzewie „ […] wykonanie każdego z takich drzeworytów, jak np. Stefan Batory, Sejm w Lublinie , i.t.p. wymagało po sześć miesięcy czasu, nie licząc użytego do narysowania onych na drzewie […].
Feliks Zabłocki (ur. 1846 w Łowiczu, zm. 5 kwietnia 1874 w Warszawie) - drzeworytnik warszawski.
Czynny w latach 1863–1874. Do 1867 roku rytował dla "Tygodnika Ilustrowanego", a następnie dla "Kłosów". W 1871 roku wraz z Władysławem Bojarskim, Ignacym Chełmickim i Bronisławem Pucem zorganizował spółdzielnię - „Drzeworytnia Warszawska”, w której rytowano drzeworyty dla czasopism ilustrowanych, głównie rosyjskich. W wyniku rozwoju działalności drzeworytnicy założyli filię w Petersburgu.
Z ważniejszych prac: drzeworyty wg rysunku Juliusza Kossaka do książki Władysława Zawadzkiego pt. Obrazy Rusi Czerwonej (wyd. Żupański, Poznań 1869), Panorama Warszawy z kopuły kościoła ewangelickiego wg rysunku Adolfa Kozarskiego, Domy drewniane w Wiśniczu oraz portrety wg rysunku Jana Matejki, Rzeźbiarz wiejski wg Aleksandra Kotsisa, Skarbiec katedry na Wawelu - Aleksandra Gryglewskiego, Dziewczę ze skrzypcami - Artura Grottgera, Bakałarz - Leopolda Horowitza, Trzy chwile życia szulera - Ksawerego Pillatiego.