Pisma zbiorowe Józefa Piłsudskiego – dziesięciotomowy zbiór pełnej, opublikowanej spuścizny piśmienniczej Józefa Piłsudskiego, wydany w latach 1937–1938 przez Instytut Józefa Piłsudskiego Poświęcony Badaniu Najnowszej Historii Polski. Struktura Pism jest chronologiczna. Odmiennie niż w pierwotnym zbiorze całość twórczości Piłsudskiego podzielono na 9 okresów, zawartych w poszczególnych tomach. Tom 10. zawiera: spis tytułów, skorowidz (indeks) rzeczowy, opracowany przez Henryka Wereszyckiego, skorowidz osób, skorowidz miejscowości oraz uzupełnienia i erratę (skorowidz nazwisk i miejscowości zamieszczony był w każdym tomie). Wewnątrz poszczególnych tomów granice czasowe zostały przesunięte, w niektórych zaś określone całkiem na nowo, co zostało szczegółowo opisane we wstępie do każdego tomu. W każdym tomie znajdowało się zdjęcie Józefa Piłsudskiego z opisywanego okresu, wydrukowane na papierze kredowym, ponadto Pisma zawierają fascimile podpisów, rękopisów, mapy i tabele. Tom I - 291 s., 1989 r Tom II - 300 s., 1989 r Tom III - 299 s., 1989 r Tom IV - 402 s., 1990 r Tom V - 297 s., 1990 r Tom VI - 217 s., 1990 r Tom VII - 217 s., 1990 r Tom VIII - 336 s., 1990 r Tom IX - 331 s., 1991 r Tom X - 209 s., 1991 r , Pisma zbiorowe uzupełnienia - 325s., 1992r
11 tomów nosi ślady użytkowania, miejscami zagięcia, podkreślenia tekstu.