W tym znamienitym studium Whitney Chadwick pod znakiem zapytania stawia przekonanie, że wybitna artystka jest wyjątkiem w regule, któremu udało się "przekroczyć swą płeć" i dzięki temu stworzyć znaczące dzieła sztuki. Choć przyznaje, że zwykle nie dostrzega się ogromnych zasług dla kultury wizualnej, jakie mają kobiety różnych epok, jej rozważania nie sprowadzają się wyłącznie do próby ustanowienia alternatywnego, kobiecego kanonu: Chadwick przygląda się od nowa nie tylko samym dziełom, ale też przyczynom, dla których postrzegano je jako mało ważne, i analizuje je w bezpośrednim odniesieniu do płci kulturowej. Omawiając feminizm i jego wpływ na reewaluację twórczości kobiet, autorka odwołuje się do związanych z nimi kwestii: pochodzenia etnicznego, klasy społecznej i seksualności.