Krzysztof Paczos, Mama. Traktat teologiczny, Didaskalos Éditions, Béziers 2018

Ilość stron: 245

stan bardzo dobry - nieznaczne ślady uzytkowania na okładce

Unikat

Polska pobożność maryjna, czy się to komuś podoba, czy nie, wciąż jest bardzo silna. Maryjne nabożeństwa, pielgrzymki, maryjne symbole i wizerunki,
wreszcie propagowane orędzia pochodzące z tak zwanych objawień prywatnych
– wszystko to wciąż zajmuje sporo miejsca na mapie polskiego katolicyzmu. Inaczej jednak jest z teologią akademicką, w której Maryja raczej nie jest dziś tematem szczególnie popularnym. Po Soborze Watykańskim II mówi się głównie o egzemplarycznym charakterze postaci Matki Bożej, odnosi się jej misterium do Kościoła (eklezjotypiczność) i człowieka (antropotypiczność). Maryja jest więc raczej pewnym przykładem i wzorem niż samodzielnym obiektem teologicznej spekulacji.
Co więcej, teologowie zajmujący się mariologią koncentrują się często
głównie na tym, by poddawać rzetelnej krytyce wszystkie niezdrowe formy czci Matki Bożej
oraz niefortunne teorie na jej temat. Krytyka mariologii maksymalistycznej jest niewątpliwie bardzo potrzebna i ważna, a w rodzimej debacie nie

do przecenienia są pod tym względem teksty i działalność Stanisława Celestyna
Napiórkowskiego i jego uczniów. W obliczu walki z niezdrową mariologią giną
jednak teologiczne próby pozytywnego ukazania misterium Maryi. Brakuje tekstów, które próbowałyby od strony pozytywnej pokazać teologiczny obraz Matki Pana w sposób twórczy
i ciekawy. Na pewno wyjątkiem są prace nieżyjącego już jezuity Jacka Bolewskiego, który wiązał osobę i symbolikę Maryi z teologią mądrości. Wyjątkiem jest także praca Krzysztofa Paczosa zatytułowana Mama. Traktat teologiczny.
Krzysztof Paczos jest duchownym polskiego pochodzenia, przez wiele lat
był członkiem zgromadzenia księży marianów. Obecnie jest księdzem diecezjalnym w południowej Francji i przełożonym wspólnoty Synodia Marii Matki. Jest także doktorem flozofi. Omawiana książka została wydana własnym sumptem autora, przez co jej zasięg jest z pewnością bardzo ograniczony. Warto jednak zwrócić uwagę na tę pozycję, ponieważ reprezentuje ona mało dziś popularny
w teologii akademickiej nurt spekulatywnej mariologii, w której osobiste doświadczenia i duchowość łączą się z głębokim namysłem i systematyczną refeksją. Tym samym książkę Paczosa można traktować jako próbę zburzenia muru pomiędzy żywą pobożnością maryjną katolików
a systematyczną refeksją teologii akademickiej.