Wydawnictwo: KR
271 str.

Niniejszy, czwarty już tom Pism Rolanda Barthesa, zawiera wybór jego tekstów (zapisów lektur, analiz, wyznań), poświęconych literaturze. Pierwszy z nich, F.B., pochodzi z roku 1964 i nie wszedł do ogłoszonych w tym samym roku Essais critiques. Przez niemal całe swoje życie twórcze, obok krótkich, utkanych z silnie zmetaforyzowanych fragmentów esejów, Barthes pisał też długie analizy, oparte na spójnej konstrukcji wynikowej. Rychło jednak zarzucił marzenia o "naukowym" opisie dzieła literackiego (choć pewnie nigdy nie wierzył w jego doskonałą skuteczność) i zaczął poszukiwać własnej formy wyrazu, która miała go w przyszłości doprowadzić - o czym marzył przez lata - do stworzenia nowej formy powieści. Tak powstały między innymi eseje o Brilat-Savarinie, Prouście, Stendhalu, chyba największe jego osiągnięcia pisarskie. Ostatni tekst tego zbioru - Nigdy nie udaje się mówić o tym, co się kocha - jest jednocześnie ostatnim tekstem Barthesa, odnalezionym przez wydawcę francuskiego już po jego śmierci, w 1980 roku. Chronologiczny układ tekstów pozwala prześledzić nie tylko rozwój poglądów Barthesa na literaturę, nie tylko zmiany w jego stylu, ale też dostrzec fakt, iż Barthes - zanim jeszcze obwieścił radykalną przemianę w swej twórczości - potrafił mówić o literaturze wieloma językami naraz i że w tym samym niemal roku pisał rzetelną analizę strukturalistyczną i swobodny esej. Zestawienie w jednej książce tak różnych tekstów wydaje się bardzo pouczające.