Książka „Nowy wóz Drzymały” opowiada historię pewnej sprawy, która z lokalnego sporu urosła do rangi afery znanej niemal na całym świecie. Czego się tyczyła? Całą akcję rozpoczęło antypolskie ustawodawstwo gospodarcze II Rzeszy. Bohater całego zajścia – Michał Drzymała – nie otrzymał zezwolenia na budowę domu, co zmusiło go do zamieszkania wraz z rodziną w wozie. Historia zdesperowanego chłopa z Podgradowic stała się z biegiem czasu znana w całej Europie – a nawet poza nią! O wozie Drzymały pisały takie postacie jak: Henryk Sienkiewicz, Bolesław Prus, Maria Konopnicka, Rosjanin Lew Tołstoj, Belg Maurycy Maeterlinck, Anglik Herbert George Wells oraz Niemiec Gerhardt Hauptman, a także takie gazety jak m.in.: „Dziennik Kujawski”, „Gazeta Gdańska”, „Gazeta Toruńska”, „Gazeta Grudziądzka”, „Dziennik Berliński”, „Pielgrzym”, londyński „Graphic” i paryski „Ilustration”. Sława ta nie przyniosła jednak Polakowi niczego dobrego – zawiść prusaków była tak ogromna, że zaczęli oni z pełną determinacją uprzykrzać życie chłopa. Wszelkie próby pozbycia się wozu dowodziły jednak jedynie ich prymitywności i zawiści.

Czytając ten tekst zaiste trudno zrozumieć szczególną zaciekłość władz pruskich w zwalczaniu rodziny Drzymałów i ich wozu. Gdy afera z polskim chłopem w roli głównej wypłynęła do prasy zagranicznej kompromitując cały niemiecki ustrój, można było dla wyciszenia emocji dać sobie spokój i wykonać taktyczny krok w tył np. pozwolić Drzymałom w spokoju mieszkać w wozie, w oborze albo nawet udzielić mu zezwolenia na budowę domu. W końcu to tylko jeden człowiek, jedna rodzina. Brak choćby taktycznego opamiętania się i kontynuowanie absurdalnych represji w obliczu zainteresowania światowych mediów pokazało, że to nie Polacy byli prymitywni i zawistni, ale właśnie Niemcy, którzy podawali się za lepszych pod każdym względem.

Ta sprawa ma pewien wyjątkowo bulwersujący podtekst. Oto bowiem dalekosiężnym celem władz, które za wszelką cenę niszczyły polskie budownictwo, było wywołanie znacznych różnic w poziomie bytowania Polaków i Niemców z zaboru pruskiego. W przyszłości, po kilkunastu latach funkcjonowania przepisów uniemożliwiających Polakom budowę i remonty domów, można byłoby przecież pokazywać dziennikarzom krajowym i zagranicznym te różnice. Reporterzy robiliby zdjęcia i tworzyli artykuły prasowe o pięknych, przestronnych willach niemieckich rolników, stojących obok starych, polskich, walących się ruder i ziemianek. Stanowiłoby to kolejny dowód na rzekomą niegospodarność i niższość cywilizacyjną rasy słowiańskiej wobec niemieckich nadludzi. Wnioski byłyby oczywiste – Polaków należało jeszcze skuteczniej wypędzać, wyniszczać i germanizować, choćby z powodów estetycznych. Co szczególnie kuriozalne, działania te podejmowano na fali oficjalnej propagandy reżimu pruskiego mówiącej, że to Polacy są stroną agresywną i jako silniejsi znęcają się nad słabymi i biednymi Niemcami.

UWAGA - możliwość uzyskania autografu autora - proszę wpisać proponowaną treść dedykacji w wiadomości dla sprzedającego.