• Pavel Řezníček "Maszyna do robienia piekła" (Wybór wierszy)

• Instytut Mikołowski, 2017

• Tłumaczenie: Jan Faber i Franciszek Nastulczyk

• Przedmowa: Jan Faber

• Format: A5 (145 x 205 mm)

• Okładka miękka ze skrzydełkami

• Stron: 96

• ISBN: 978-83-65250-38-4

Według Řezníčka – poeta obserwuje rzeczywistość jako theatrum mundi, które codziennie prezentuje swoją absurdalność, obłudę, bezkarność. Řezníček – anarchista, czeski król Ubu - najmocniej odczuwa właśnie ową absurdalność, ale także samą potrzebę absurdalności – tak jakby świat istniał tylko dla prowokacji, a poeta był tu po to, by właśnie ją uskuteczniać, ponieważ inaczej nie można obronić się przed jego bezsensownością. Wynikiem tego dążenia jest precyzyjnie atakująca poezja, symboliczny stan permanentnej opozycji, który autor przekłuwa czarnym, ironicznym, antyklerykalnym, erotycznym i społecznym humorem. A więc dokładniej: świat Řezníčka jest niekończąca się groteską. Poetyckie cykle Pavla Řezníčka rozwijają poetykę surrealizmu i post surrealizmu w kierunku jego groteskowej ekspozycji, a także w stronę estetyki patafizycznej - jako optymalnej możliwości kreatywnego ucieleśnienia paralelności światów: zewnętrznego i wewnętrznego, czemu odpowiadają takie tomy poety jak: Kráter Resnik a jiné básně, (Krater Resnik i inne wiersze), wybory poezji autora od początku 60. lat - Tabákové vejce, (Tytoniowe jajko) i Plovací sval, (Mięsień do pływania). Teksty te to swego rodzaju fragmenty nieskończonego poetyckiego pasma asocjacji i obrazów-sygnałów, przy czym stałe podkreślanie dziwaczności i niekonwencjonalności metaforycznych połączeń, zmierza w poezji Řezníčka ku nieustannej polemice z poetyką tradycyjnej obrazowości. Także w poezji Řezníčka z przełomu tysiąclecia dominuje silny imaginacyjny nurt niejednorodnych wyobrażeń, ironia, sarkazm, przesada i mistyfikacyjna zabawa z urywkami losów postaci historycznych. Franciszek Nastulczyk

PAVEL ŘEZNÍČEK (1942) - poeta, prozaik, tłumacz z języka francuskiego oraz publicysta literacki jest człowiekiem paradoksów – nie tylko w poezji. Jego życie i wspomnienia są związane z Brnem, chociaż od początku 70. lat mieszka w Pradze. Jego wiersze są czysto surrealistyczne, lecz on, outsider z wyboru, stoi poza rdzeniem tutejszego surrealizmu, czyli grupą surrealistyczną. Literackie początki Řezníčka związane są z brneńską grupą literacką Vateň. Pierwsze wiersze opublikował w roku 1967 w pismach Sešity pro mladou literaturu i Divoké víno. W latach normalizacji (1970-1989) publikował tylko w drugim obiegu i za granicą – obecnie ma na swoim koncie około 20 wydanych książek.