Podstawy neuropsychologii
Aleksander R. Łuria

Wydawnictwo: PZWL
Stan: Używana
Rodzaj okładki: Twarda
Wymiar: 16x24cm
Ilość stron: 406
Waga: 0.6 kg

Opis:
Z dużą przyjemnością przyjąłem wiadomość, iż moja książka „Podstawy neuropsychologii" ukaże się w języku polskim i zostanie udostępniona polskiemu czytelnikowi. Neuropsychologia jest nową dziedziną psychologii, która powstała na pograniczu psychologii i neurologii. Jest ona w jednakowej mierze potrzebna obu naukom, z których każda w neuropsychologii znajdzie odpowiedź na niewystarczająco jeszcze rozstrzygnięte własne pytania. Psychologia, która dąży do poznania mózgowych pod- staw czynności psychicznej, znajduje w neuropsychologii ważne fakty empiryczne, ilustrujące funkcjonalną organizację mózgu człowieka oraz kształtowanie się układów systemowych, na których wspierają się podstawowe procesy poznawcze — spostrzeżenia i pamięć, ruchy i działania, mowa i czynności umysłowe. Neurologia i neurochirurgia są zainteresowane neuropsychologia, a zwłaszcza zastosowaniem neuropsycholo- gicznych metod badania zaburzeń czynności wyższych u pacjentów po ogniskowych uszkodzeniach mózgu, gdyż metody te dostarczają ważnych faktów empirycznych, które poważnie wzbogacają klasyczne badanie neurologiczne i przyczyniają się do uściślenia diagnostyki ogniskowych uszkodzeń mózgu. Nadto neuropsychologia do- starcza danych, które określają drogi i sposoby rehabilitacji zaburzonych funkcji psychicznych u pacjentów po ogniskowych uszkodzeniach mózgu. Ukazanie się polskiego wydania tej książki sprawia mi dużą satysfakcję, gdyż moi przyjaciele i współpracownicy — Mariusz Maruszewski i Marceli Klimkowski — uczy- nili wiele dla pomyślnego rozwoju neuropsychologii w Polsce. Zawsze wysoko ceniłem sobie zainteresowanie neuropsychologia, jakie wykazywali polscy neurochirurdzy, a zwłaszcza mój przyjaciel Aleksandr Romanowicz Łurija (ros. Александр Романович Лурия, ur. 16 lipca 1902 w Kazaniu, zm. 14 sierpnia 1977 w Moskwie) – rosyjski psycholog, twórca neuropsychologii. Na Uniwersytet Kazański wstąpił w wieku 16 lat, ukończył go trzy lata później. Założyciel Kazańskiego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego. Prowadził korespondencję z Zygmuntem Freudem. W 1923 przeniósł się na Uniwersytet Moskiewski. W 1924 roku spotkał Lwa Semionowicza Wygotskiego, który miał na niego duży wpływ. Wraz z Aleksiejem Nikołajewiczem Leontiewem utworzyli we trzech nowy typ psychologii, który opierał się na analizie ludzkich procesów psychicznych ze szczególnym uwzględnieniem języka. Ten rodzaj podejścia został nazwany kulturalnym, historycznym lub instrumentalnym. Autor książek Umysł mnemonisty, Świat utracony, świat odzyskany, czyli historia pewnego zranienia.