Półszabla, tasak pandurów, XVIII wiek oryginał, głownia stalowa, obustronnie szlifowana w klin ze strudziną. Trzon rękojeści z poroża jelenia, zakończony mosiężną głowicą gałkową podobną do XVIII i XIX wiecznych tasaków. Wszystko jest doskonale spasowane i całe żelaźce jest jednolicie skorodowane co świadczy, że pochodzi z jednego okresu. Jest to broń unikalna, nie masowy fabryczny produkt, dlatego trudno ją jednoznacznie sklasyfikować.

Pandurzy (od węg. pandúr - rozbójnik, opryszek) byli zbrojnymi sługami magnatów węgierskich, później popularni hajducy na innych dworach europejskich w tym polskich, odpowiadali za utrzymanie lokalnego bezpieczeństwa.

Okładki rogowe mogą też wskazywać na ewentualne przeznaczenie myśliwskie jako kordelas.

Brak sygnatur.

Długość rękojeści - 14 cm.
Długość głowni - 57 cm.