W Kościele prawosławnym uprawiano filozofię w bardzo bliskiej symbiozie z religią. Takie myślenie uprawiał np. w XIV wieku Grzegorz Palamas (1296-1359) a w wieku XVIII Hryhorij Sawycz Skoworoda (1722-1794). Jan Paweł II przemawiając 23 czerwca 2001 roku w Kijowie, podczas pielgrzymki apostolskiej na Ukrainę, wskazał na Skorowodę jako przykład filozofa, którego refleksja filozoficzna była przeniknięta prawdami wiary. Zdaniem niektórych komentatorów to właśnie Skoworoda, operując materiałem filozoficznym zapożyczonym z Zachodu, posługując się metodą symboliczno-alegoryczną, przyczynił się właśnie do ukształtowania się rosyjskiej filozofii religijnej. Mówi się, że Hryhorij Sawycz Skoworoda połączył w swoim dziele myślowym antyczny platonizm z ideami niemieckiej mistyki oraz tradycje „ratio” z greko prawosławną tradycją logosu. Uznaje się, że stworzył oryginalną naukę o trzech izomorficznych światach, w której miejsce centralne zajmuje mistyczna antropologia ukazująca, że dzięki samopoznaniu, człowiek może w sobie, a także w drugim dostrzec Boga. Tym właśnie ważnym problemem zajął się w swojej rozprawie doktorskiej ojciec Michał Handzel OSPPE. Konkretnie autor postawił sobie za zadanie zrekonstruowanie, na podstawie tekstów badanego myśliciela, jego teorię poznania samego siebie, ze wskazaniem na jej ontyczne podstawy.
