Socjologia kultury- zgodnie z ujęciem w tej książce- stanowi jedną z dziedzin wyodrębniających się w toku specjalizacji i wewnętrznego różnicowania całej dyscypliny.

Od 1-szego wydania Socjologii kultury minęło ponad 25- lat, w trakcie których praca ta stałą się nie tylko obowiązkową lekturą na wszystkich kierunkach socjologicznych, ale również źródłem ciągle nowych inspiracji i nawiązań.

To oryginalna synteza zagadnień podejmowanych przez socjologów kultury i próbą wytyczenia granic tej subdyscypliny.

Jest swoistym pomostem między polską tradycją myśli socjologicznej a światową humanistyką.

Może być jednak równocześnie pojmowana jako rezultat procesu zespolenia węższych i bardziej wyspecjalizowanych sfer badań socjologicznych i koncepcji odnoszących się do:
- sztuki,
-wiedzy,
- zabawy.

Poszukując zasad socjologicznej analizy wspólnych wybranej kategorii zjawisk kulturalnych, jest ona bliska intuicji potocznego ujęcia kultury pod względem określenia przedmiotu swoich rozważań.
Zgodnie z aktualnymi tendencjami właściwymi naukom humanistycznym można widzieć w tej zbieżności ważkie racje zajęcia się takimi właśnie zakresem zagadnień.
Zasady ich wyodrębnienia poszukiwane są tu raczej na innej drodze, co nie oznacza jednak lekce ważnienia zgodności z potoczną opinią.

Socjologia kultury jest ujmowana jako różna od antologii kultury, chociaż niepozbawiona wspólnych z nią momentów.
Wspólny obu dyscyplinom jest przede wszystkim punkt wyjścia, określony przez uznanie za niezbędne odniesienia węższego zakresu pojęcia kultury do jej ogólnego, globalnego rozumienia.

Pierwsze rozdziały książki opierają się na literaturze antropologicznej i etnologicznej, a sięgają do niej i dalsze ustępy pracy.

Autorka nie próbuje mówić o całej kulturze i stara się wyjaśnić, dlaczego tego nie czyni.
Książka ta stanowi kontynuację rozważań rozpoczętych publikacją „Kultury masowej” i rozwijając w późniejszych pracach.
Jest też kontynuacją procesu dydaktycznego, ku któremu teraz wraca w formie pomocy, ale nie substytutu wobec bezpośredniego oddziaływania i żywego słowa wykładowcy.
Zgodnie bowiem z jedną z rozwijanych tu koncepcji, bezpośrednio kontakt symboliczny o możliwie nie tylko formalnym charakterze ma szczególną wagę w procesie porozumienia ludzi i ich wzajemnego oddziaływania.

Do ostatecznego określenia tego opracowania zagadnień socjologii kultury w jego obecnej fazie sprzyjały udział autorki w pracy zespołów dwóch problemów badawczych.
Ze względu na dwoisty charakter przedmiotu wiążącego ściśle humanistyczną problematykę kultury i kryteriów wyodrębnienia jej zakresu, powstała w wyniku udziału autorki w pracach zespołu prowadzącego badania problemu:
Polska kultura narodowa, jej tendencje rozwojowe i percepcje.

Natomiast inspiracją dla rozdziałów zawierających konceptualizację socjologicznego ujęcia kultury i prezentację rezultatów badań związków kultury ze strukturą społeczną był udział autorki w badaniach problemu: Przeobrażania struktury społeczeństwa socjalistycznego.

Tylko jeden zawarty w tej książce rozdział, 13 rozdział, był w całości poprzednio ogłoszony drukiem.
Z charakteru kontynuacji wynika jednak, że książka zawiera fragmenty i szersze ustępy wcześniejszych artykułów stanowiących jej przygotowanie i dzieli z „Kulturą masową punkt wyjścia.

Zakres powołanej literatury wskazuje, że starano się w tej książce zdać sprawę z głównych współczesnych nurtów analizy dziedzin kultury, odpowiadających proponowanemu tu modelowi ujęcia kultury symbolicznej całości.
Książka wyrosła jednak przede wszystkim z tradycji polskiej socjologii kultury jej inspiracjom najwięcej zawdzięcza.