publikacja towarzysząca wystawie „Co robił Witkacy najchętniej? Witkacy najchętniej robił miny. Nie cierpiał ich młody Gombrowicz, który Witkacego miał za pajaca popisującego się przed swoją świtą, mało utalentowanego dandysa, który swoje literackie braki musiał nadrabiać miną. W Dzienniku wspomina, jak to raz, odwiedziwszy Witkacego, został przyjęty w domu przez karła, który nagle zaczął szybko rosnąć. Okazało się, że to sam Witkacy otworzył drzwi, siedząc w kucki i potem gwałtownie się prostował. W Gombrowiczu takie hucpiarstwo wywoływało pogardę, oczywiście głównie dlatego, że nie on był reżyserem zdarzenia. Miny Witkacego budziły entuzjazm przyjaciół i niechęć jego nieprzyjaciół, których oczywiście miał znacznie więcej. Na szczęście niektóre ocalały na fotografiach, więc można się im uważnie przyglądać z dala od towarzyskiego cyrku. SPIS TREŚCI Od redaktora Autoportrety i portrety tekstowe Autoportret z lat 1911–1913 Autoportret z lat 1923–1939 Autoportret z lat 1935–1939 Autoportret poetycki Portret syna Portret przyjaciela Portret człowieka Portret dyskutanta Autoportrety i portrety fotograficzne Teksty Michał Paweł Markowski, Miniarz Anna Żakiewicz, „Ja na krześle siedzący” oraz inne sceny krew w żyłach mrożące Bogusław Habrat, Witkacy – osobowość typu borderline czy „osobowość artystyczna”? Tadeusz Nasierowski, Witkacowszczyzna, czyli świat widziany oczami „wariata”. Związki S.I. Witkiewicza z psychiatrią i psychiatrami polskimi początku XX wieku Maria Anna Potocka, Antropologia sztuki. „Ja” jako materiał twórczy Stefan Okołowicz, Miny Witkacego. W poszukiwaniu „wewnętrznego idioty” Happeningi Wystawa Spisy fotografii Liczba stron: 376 Format: 210 × 285 mm