Władysław SKOCZYLAS (1883-1934),
Janosika Imię Nigdy Nie Zaginie

drzeworyt, papier, 20,5 x 13 cm (w świetle passe – partout);

29 x 21 cm (wymiar z passe – partout)

Kształcił się w Wiedniu oraz na krakowskiej ASP u Teodora Axentowicza i Leona Wyczółkowskiego. W Paryżu studiował rzeźbę u Antoine Bourdelle'a oraz w Lipsku, w Akademii Sztuk Graficznych (1912-13). Uznany za twórcę nowoczesnego drzeworytu polskiego; po mistrzowsku posługiwał się też akwarelą. Wystawiał razem z formistami. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Artystów Plastyków "Rytm". W latach 1922-34 prowadził katedrę grafiki artystycznej w warszawskiej ASP, a od 1932 był profesorem tej uczelni. W twórczości swej chętnie sięgał do folkloru ludowego, szczególnie często do podhalańskiego. Obrazy olejne w dorobku tego artysty to ogromna rzadkość.
Jego prace reprezentowały polską sztukę na wystawach w Helsinkach (1927), Brukseli (1925), Florencji (1927), Wiedniu (1928), Londynie (1930), Tokio (1930), Chicago (1930), Wenecji (1932), Moskwie (1933) i Buenos Aires (1933).
W 1911 na 1. Konkursie Graficznym im. H. Grohmana w Zakopanem otrzymał I nagrodę (za suchoryt "Profil górala"); podczas II edycji konkursu, w 1914 zdobył I nagrodę w dziedzinie drzeworytu.
W 1925 na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu został uhonorowany Grand Prix; w 1928 na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Amsterdamie zdobył brązowy medal. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Oficerskim i Komandorią Orderu Polonia Restituta.