Archibald Joseph Cronin zapomniany szkocki pisarz,tworzący po angielsku.Czasami mając okazję poszperania w książkach starych i zapomnianych ,można trafić na prawdziwe perełki.'' Zielone lata '' oraz '' Doktor Robert Shannon '',dalszy ciąg losów chłopca z '' Zielonych lat '' ,są właśnie takimi perełkami. Robbi Shannon ,to zamknięty w sobie ,małomówny prawie dziewięcioletni chłopiec. To mały człowiek,który mówiąc kolokwialnie od początku ma '' pod górkę ''. Przeżywszy śmierć obojga rodziców ,którzy zmarli na suchoty ,Robert zostaje zabrany przez babkę do rodzinnego domu swej matki. Od razu zostaje poinformowany co mu wolno ,czego nie wolno,z kim będzie spał ,a przede wszystkim o tym ,iż w tym domu niczego nie można marnować,więc musi zjeść nawet kapustę której nie znosi.Od tej pory nic od niego nie zależy,nikt go nie pyta o zdanie i nie przejmuje się Robertem.Chłopiec najlepiej dogaduje się z pradziadkiem z którym nawet sypia w jednym łóżku ,dokąd nie przyjedzie babka i nie zaprowadzi swoich porządków.Dalej towarzyszymy Robbiemu,a potem dorosłemu doktorowi Robertowi w jego wędrówce przez życie ,które jak się zdaje,uparło się by gmatwać i niweczyć wszystko czego chłopiec mógłby pragnąć i chcieć osiągnąć.Historia plecie się powoli,niespiesznie ,ale bardzo ciekawie.Postacie pięknie przedstawione,mocno wyraziste i wywołujące emocje.Autor potrafił doskonale pokazać na podstawie Robbiego jak reaguje psychika na różne zdarzenia i przeciwności losu i jak kształtuje myślenie i sposób bycia człowieka już później dorosłego.Sporo w tych obydwu książkach mowy o tolerancji na inność.Bardzo polubiłam głównego bohatera Roberta Shannona,chociaż potrafił zachowywać się niegrzecznie ,gburowato i zupełnie niesprawiedliwie.Polecam te obie pozycje tym czytelnikom ,którzy lubią '' dorastać '' razem z główną postacią i towarzyszyć jej w życiowej wędrówce.