Widzenie dla każdego, kto korzysta z tej powszechnej właściwości, jest zjawiskiem oczywistym. Nie sprzyja to wcale tworzeniu o nim rzetelnej wiedzy. Nawet mówić o nim trudno, bo rozwój języka i jego elastyczność nie nadążają za dynamiką i bogactwem obrazów.
Książka przedstawia wybrane mechanizmy psychofizjologiczne, dzięki którym otoczenie komunikuje człowiekowi swoje właściwości. Szczególnie koncentruje się na procesie widzenia, które ujmuje jako mechanizm pośredniczący pomiędzy obrazem optycznym a obrazem psychicznym. Dowodzi wyraźnie, iż człowiek nie jest biernym odbiornikiem obrazu otoczenia, ale skutecznie bierze udział w jego konstruowaniu, ze względu na swoje potrzeby i doświadczenia. Dysponuje w tym celu bogatymi możliwościami transformacyjnymi o psychicznym charakterze.
Książka jest podręcznikiem poświęconym problemowi widzenia i roli obrazu wzrokowego w życiu człowieka. Niewątpliwie będzie pomocna studentom wielu kierunków humanistycznych i artystycznych. Może być także interesująca dla czytelników wrażliwych na problematykę obrazu wizualnego i jego roli w kulturze współczesnej.