Jedna z najbardziej znanych książek autorstwa Arkadego Fiedlera.
Klasyka polskiej literatury indianistycznej.
"Wiosną 1945 roku przebywałem przez kilka tygodni w Winnipegu, stolicy kanadyjskiej prowincji Manitoba o szumnym przydomku „królowej prerii”. Pewnego dnia zajrzałem do miłej księgarni przy Portage Avenue. Przeglądając książki, natknąłem się na utwór, który wzbudził moją szczególną ciekawość: przed dziesięciu laty, podczas mego pierwszego pobytu w Kanadzie, szukałem właśnie tej książki we wszystkich księgarniach Montrealu i niestety nie mogłem wtedy jej znaleźć. Była to autobiografia Indianina ze szczepu Czarnych Stóp, pod tytułem: Long Lance by Chief Buffalo Child - Długa Dzida przez wodza Dziecko Bizona. Książka, wydana w roku 1929 w Stanach Zjednoczonych, cieszyła się wielką poczytnością. Wykształcony, inteligentny Indianin opisywał w niej przeżycia swych lat dziecięcych na preriach Ameryki Północnej."
Fiedler dowiedział się jednak, że był to obraz fałszywy:
"Otóż Mały Bizon — tak go od tej chwili już tylko nazywaliśmy — Mały Bizon w pierwotnym tekście umieścił, zgodnie z historyczną prawdą, wiele opisów wydarzeń niezbyt pochlebnych dla białych kolonizatorów, a szczególnie dla Amerykanów. Amerykańscy wydawcy kategorycznie zażądali wykreślenia wszystkich tych kompromitujących ustępów. Ponieważ nie chcieli inaczej wydać książki, a Małemu Bizonowi bardzo na wydaniu zależało, musiał im w końcu ustąpić. To, co się' pojawiło w książce drukowanej, było zatem tylko szczątkiem pierwotnego rękopisu i dawało fałszywy obraz rzeczywistości."
Wybitny polski podróżnik postanowił więc, z pomocą jego potomków i krewnych, spisać dzieje Małego Bizona na nowo. Tym razem takie, jakie były naprawdę.