OD AUTORA "Lata mijają, wiele spraw się zaciera, tkwią jednak w pamię­ ci przeżycia, których się nie zapomina. Bywa też, że należy nie tylko pamiętać o przeżyciach danego okresu, lecz i dzielić się nimi z potomnością. Stąd też moja książka o hitlerowskim obo­ zie zagłady Oświęcim-Brzezinka. Oświęcim! Głos konduktora wyrwał mnie z zamyślenia. Wysiadłem z wagonu i prosto z dworca ruszyłem w kierunku Muzeum. W pięć lat po okupacji hitlerowskiej postanowiłem napisać książkę o obozie, którego nazwa podczas wojny wstrząsnęła światem, a który teraz stał się celem pielgrzymek. To Oświę­ cim. Tutaj przeżyłem półtora roku w hitlerowskiej kaźni i byłem świadkiem ścinających krew w żyłach scen. Z daleka widać szereg budynków z czerwonej cegły — to byłe koszary esesmańskie, a dalej, za kolczastymi drutami, budynki dawnego obozu macierzystego: Oświęcimia I. Zbliżam się do bramy. Z lewej strony stoi nieduży pomnik z napisem: „Bohaterskiej Armii Radzieckiej, wyzwolicielce narodów spod jarzma hitlerowskiego faszyzmu". Na bocznym slupie bramy widnieje tabliczka: „Państwowe Muzeum w Oświęcimiu”. Idę główną aleją. W pierwszym baraku za ogrodzeniem pra­ cują informatorzy, którzy oprowadzają zwiedzających. W bu­ dynku tym mieściło się poprzednio Politische Abteilung * obozu, największy postrach więźniów. Tam urzędowali naj­ więksi kaci obozu"...