Ćwiczenia duchowe św. Ignacego są jak gdyby schematem prostych szkiców, które dopiero trzeba rozwinąć.
W nich święty zebrał wszelkie bogactwo doświadczeń duchowych, które on sam przeżył i które stanowią klucz całej duchowości.

Ćwiczenia duchowe stanowią pewną spójną i bardzo dobrze ułożoną całość. Nie są to zwykłe medytacje czy też propozycje rozwiniętych medytacji, lecz jest to droga wytyczona bardzo precyzyjnie przez kolejne etapy tak, aby każdy człowiek mógł zwyciężyć samego siebie i uporządkować swoje życie.

Przewodnik ćwiczeń duchowych na drodze, którą kroczy rekolektant, koncentruje się na trzech głównych medytacjach, na trzech filarach, na których spoczywa cała budowa Ćwiczeń: „ Fundamencie”, czyli wizji antropologicznej „Medytacji o królestwie”, czyli wizji chrystologicznej i „Kontemplacji pomocnej do uzyskania miłości”, czyli wizji całościowej.

Te trzy podstawowe medytacje są wzajemnie, koncentrując się na ośmiu wszelkich problemach ĆWICZEŃ IGNACJAŃSKICH : ŚW. Ignacy stawia rekolektanta wobec prawdy dotyczącej jego jako stworzenia, które powinno służyć i wybierać, a także wobec kłamstwa, które zaprzecza wizji antropologicznej.
Ponadto wskazuje on rekolektantowi drogę, jaką powinien podążać, a którą jest Chrystus .

Pod tą nazwą Ćwiczenia duchowe rozumiemy każdy rachunek sumienia, rozmyślanie, kontemplację, modlitwę ustną i myślną oraz wszystkie inne czynności duchowe- stosowane do tego, co niżej powiemy.
Bo jak przechadzanie się, chodzenie i bieganie- to ćwiczenia cielesne, tak ćwiczenia duchowe to przygotowanie i usposobienie duszy po to, żeby pozbyć nieuporządkowanych przywiązań, a gdy się ich już pozbędziemy, żeby szukać woli Bożej i odnajdywać ją w ułożeniu własnego życia tak, by zbawić duszę.