Jeśli — wzorując niniejszą książkę układem i formą na „Wielkich dniach małej floty" — autor nie uwypu­klił może odrębności struktury Marynarki Handlowej w porównaniu z Marynarką Wojenną oraz — biorącej swe źródło z innych zwyczajów, warunków pracy i życia oraz tradycji — odrębności służby, a może i odrębności charakteru i mentalności marynarzy floty handlowej, to stało się to niewątpliwie dlatego, że ponad wszystkie te różnice wybijało się jedno zasadnicze podobieństwo, zgodnie cechujące marynarzy obu „małych flot": tak samo jak na „Orle", „Piorunie" i „Błyskawicy", tak też i na „Warszawie", „Narwiku" i „Batorym", żeby sym­bolicznie wymienić tylko kilka polskich okrętów i stat­ków, marynarze przepojeni byli niepokonanymi -truda­mi wojny i przeciwnościami losu duchem. Podobnie też — oprócz dział, moździerzy czy karabinów maszyno­wych — uzbrojeni byli w nieugiętą wolę walki. Kazała im ona dać z siebie wszystko, bez reszty, do końca. Właśnie też dzięki temu nasza flota' handlowa, podobnie jak wojenna dokonała wielu pięknych czynów, tak bar­dzo wyrastających jakościowo i ilościowo ponad śred­nią — jeśli tak można powiedzieć — normę, że zwróciła na siebie uwagę sojuszników. Charakterystycznym i wy­mownym tego przykładem niech będą słowa, które w czasie wojny usłyszał jeden z oficerów Polskiej Ma­rynarki Wojennej od przygodnego brytyjskiego towa­rzysza podróży na temat polskiej floty:
„Nie przypuszczałem przedtem, że Polacy mają tak liczną flotę. Nie ma kampanii, nie ma inwazji lub ja­kiejkolwiek większej imprezy morskiej, by nie słyszało się o udziale polskich statków. Ewakuowaliście Dun­kierkę, słyszałem o Was tu bitwie o Norwegię, przewo­ziliście nasze dzieci do Australii, woziliście nam sprzęt do dalekich Indii. Stale wymienia się obecność Waszej floty w bitwie o Atlantyk. Wozicie nawet sprzęt do arktycznego rosyjskiego portu Murmańsk. Wasz tonaż musi być bliski co najmniej miliona".