Bardzo duży nóź w stylu jakuckim. Stal pozyskana ze starego resora. Nóż rozmiarami zbliża się do maczety jakuckiej nazywanej Batyją/palmą. Zbroczę (zagłębienie) wyraźnie zaznaczone. Głownia zahartowana selektywnie wzdłuż krawędzi tnącej, obuch zostawiony miękki. Trzpień (tang) bardzo długi, gruby z łagodnymi łukami, nacinany, po bokach półokrągłe kliny tak jak w oryginałach. Rękojeść Hikora potraktowana bejcą, olejem i woskiem. Grubość głowni oraz tangu ok 6 mm cieniowane metodą kucia do czubka. Na końcu rękojeści żelazny pin mający jedynie charakter ozdobny. Opaska na rękojeści z grubego żelaza. Na głowni i na obuchu ślady kucia oraz pozostałości ogaru po hartowaniu w oleju roślinnym. Szlif asymetryczny prawie do zera z niewielką fazką. W tak zwanych nożach jakuckich szlif (podobnie do noży japońskich) z jednej strony jest płaski wertykalny do osi z drugiej natomiast jest on zwykle płaski pod kątem do osi albo niekiedy wypukły. W tym egzemplarzu szlif jest obustronnie płaski. Nóź bardzo ostry. Ostrzymy od strony wypukłej, a następnie likwidujemy zadzior (drut) przeciągając płaską stronę po ostrzałce całą powierzchnią. Miękki obuch oraz pozostałe cechy konstrukcyjne predysponują nóż do cięższych prac obozowych takich jak obciosywanie, karczowanie itp. Nóż spisuje się też świetnie jako ośnik/strug. Rękojeść bardzo duża dla osoby z dużą dłonią. Pochwa wystrugana i wydrążona z jednego kawałka bzu. Owijki ze sznurka naturalnego oraz drewno zaimpregnowane rzadkim epoxy, również wewnątrz. Uwaga, stal wysokowęglowa posiada dobre właściwości tnące oraz łatwo się ostrzy, jednak jest podatna na rdzę, dlatego głownię należy wycierać oraz smarować jeśli używana była w warunkach wilgotnych.