Osoby w podeszłym wieku mają czasem dość irytującą skłonność do krytykowania poczynań młodych. Oglądając telewizję, czytając gazety wzdychają nad upadkiem moralności, kultury, dobrych obyczajów. Słychać przy tym klasyczne już “za moich czasów...”

<p class="desc-p is-empty is-editor-empty"><p class="desc-p is-empty is-editor-empty">No właśnie! Można by zastanawiać się, jak wyglądał świat pięćdziesiąt czy nawet sto lat temu pod kątem poszanowania ludzkiej godności, praw i pod względem zachowań społecznie i moralnie nieakceptowalnych. Czy na przykład w okresie tak wielbionej sentymentem II Rzeczypospolitej gwałty, molestowanie i wykorzystywanie seksualne były czymś równie powszechnym jak dzisiaj? Jak wyglądało podejście do tych spraw ówczesnego społeczenstwa?<p class="desc-p is-empty is-editor-empty"><p class="desc-p is-empty is-editor-empty">Jak na przykład wyglądał temat gwałtu w przedwojennej Polsce? Bo przecież powszechnie wiadomo, że to kobieta była niegdyś nagminnie obwiniana o kuszenie i przyzwolenie na akt seksualnej przemocy. Musiała udowodnić to, że jej opór był ciągły, nieudawany i zaciekły.<p class="desc-p is-empty is-editor-empty"><p class="desc-p is-empty is-editor-empty">A, co z kwestią molestowania dzieci? To nieprawdopodobne! Bo przecież świadectwa dzieci są dla znawców bezwartościowe. Pewnie coś im się wydawało, może to sobie wymyśliły Wiadomo, jak bujna jest wyobraźnia dziecka.<p class="desc-p is-empty is-editor-empty"><p class="desc-p is-empty is-editor-empty">A co z obmacywaniem, wykorzystywaniem seksualnym w pracy? Co ze zboczeniami, dewiacjami itp.? Przecież za starych dobrych czasów nawet całusa w kinie ciężko było uświadczyć. Takie poprawne, bogobojne było wówczas społeczeństwo.<p class="desc-p is-empty is-editor-empty"><p class="desc-p is-empty is-editor-empty">Niektórzy mogliby mieć wątpliwości, czy warto takie sprawy rozgrzebywać. Może lepiej zachować mit o absolutnej poprawności wcześniejszych pokoleń? Kamil Janicki sądzi, że jest dokładnie odwrotnie. Rolą historyka jest obnażanie prawdy jakakolwiek by ona nie była. A tutaj mamy do czynienia z obłudą i hipokryzją na ogromną skalę. Niewybaczalne z punktu widzenia jednostki zachowania tuszowane były przez mieszczańską wstydliwość, przez stwierdzenia, że “o tym nie mówi się głośno”.<p class="desc-p is-empty is-editor-empty"><p class="desc-p is-empty is-editor-empty">Jak wyglądała rzeczywistość przekonacie się z kolejnej książki autora “Pierwszych Dam II Rzeczpospolitej” i “Epoki hipokryzji”. Lektura tej fascynującej książki jest wstrząsająca i nie pozostawia Czytelnika obojętnym na krzywdę tuszowaną przez okrutny chichot dziennikarskich hien epoki. Skąd więc tak powszechne idealizowanie naszych przodków? Z pewnością każdy kto zagłębi się w treść “Epoki milczenia” sam będzie musiał zmierzyć się z odpowiedzią na to pytanie.