Gra bazuje na rozwiązaniach znanych z pierwszego „Hearts of Iron”, aczkolwiek doczekała się ona sporej liczby nowych cech i uaktualnień, przy czym należy zaznaczyć, że poprawa strony audiowizualnej i modyfikacja interfejsu to najmniejsze z nich. Przede wszystkim skupiono się na mechanice gry, znacznie rozbudowując nasze możliwości manipulowania państwami. Dzięki nowym opcjom dyplomatyczno-politycznym, teraz nie ma przeciwwskazań, by spróbować wpoić Marksistowskie idee obywatelom państwa niemieckiego i zobaczyć, jak wówczas potoczą się wojenne wydarzenia. Ponadto nasze możliwości zawierania przymierzy i sojuszy nie ograniczają się do jednoznacznego opowiadania się po stronie Aliantów czy też Państw Osi, gdyż nic nie stoi na przeszkodzie, by ustanowić alians z dowolnym państwem. Jest to szczególnie pomocne, gdy zdecydujemy się rządzić tak mało znaczącymi krajami jak choćby Szwecja, Rumunia czy Kolumbia. Autorzy rozbudowali również możliwości manewrów dyplomatycznych o takie elementy jak otwarty system negocjacji, czy też umowy handlowe, które umożliwiają handel pomiędzy dwoma krajami.