Książka zawiera dramaty: Ptak, Żeglarz, Adwokat i róże, Most, Dwa teatry.

Od pierwszych sztuk Szaniawskiego zorientowano się szybko, że jest to teatr swoisty, osobliwy, własny, oryginalny, do żadnego ze współcześnie z nim istniejących nie podobny. Posługiwał się konwencjonalną na pozór formą komedii, ale była to komedia o szczególnej tonacji, o przedziwnym nastroju i rozgrywająca się w niezwykłej i właściwej tylko sobie przestrzeni. Zdawała się wyrażać środkami sztuki scenicznej jak gdyby własną, autorską filozofię życia, miał swoja formę i styl, po którym można było poznać natychmiast teatr tego pisarza. (...) odkrywano w tych sztukach nastrojowość Musseta i Rittnera, jakby echo Norwidowskiwego teatru niedopowiedzeń i milczenia, symbolikę Ibsenowską, Pirandellowską grę pozorów, masek i prawdy – ale były to wszystko raczej dalekie skojarzenia i reminiscencje pamięci, nic nie wskazywało na jakąś bezpośrednią zależność, raczej przypadkowe powinowactwo ustrojów duchowych i osobowości twórczych.