Ewangelie mogą być interpretowane i rozumiane w świetle nauki o alchemii. Z pozoru opowiadają o życiu jednego człowieka, Jezusa, który urodził się dwa tysiące lat temu w Palestynie, jednak w rzeczywistości, poprzez różne etapy Jego życia, od urodzenia aż po śmierć i zmartwychwstanie, opisują one także procesy alchemiczne. Alchemia, mimo potępienia jej przez duchowieństwo, głęboko przeniknęła mistykę i ezoterykę chrześcijańską. Kiedy przyjrzymy się niektórym rzeźbom w katedrach Notre-Dame w Paryżu czy w Chartres, odkryjemy, że budowniczowie tych świątyń znali alchemię, czego świadectwem są pozostawiona przez nich architektura i dzieła sztuki. Wyryli bowiem w kamieniu wszystkie fazy, przez które przechodzi materia w trakcie przygotowania kamienia filozoficznego.

Mistrz Omraam Mikhaël Aïvanhov (1900-1986) – filozof i pedagog francuski pochodzenia bułgarskiego – kontynuuje dzieło swego bułgarskiego nauczyciela Petera Deunova (1864-1944) lekarza, teologa, kompozytora, wirtuoza skrzypiec i twórcy tańca paneurytmii. Obaj mistrzowie w wykładach i książkach zajmowali się miejscem i rolą człowieka we Wszechświecie, naturze i społeczeństwie oraz pojmowaniem kultury, etyki, psychologii, medycyny i muzyki jako tworzywa duchowego. Ich dzieła budują w ludziach nową świadomość, wnosząc do duszy współczesnego człowieka miłość, radość i światło.