Balzac
Komedia ludzka – Dwaj poeci
Spółdzielnia Wydawnicza „Książka”, Warszawa-Kraków 1946. s. 172. Oprawa introligatorska twarda.

Pierwsza część powieści "Stracone złudzenia" (z cyklu Komedii Ludzkiej) w cenionym tłumaczeniu Tadeusza Boya-Żeleńskiego.

Lata dwudzieste XIX wieku. W prowincjonalnym francuskim mieście Angoulême mieszkają dwaj ubodzy, lecz ambitni młodzi ludzie.Dawid Séchard, syn właściciela niewielkiej drukarni, ma zainteresowania naukowe. Chciwy ojciec przewidział dla niego bardziej przyziemną przyszłość: wykorzystując nieśmiałość syna, na bardzo niekorzystnych warunkach odsprzedał mu swoją drukarnię. Najlepszy przyjaciel Dawida, podziwiany przez niego Lucjan Chardon, to początkujący poeta z wysokim mniemaniem o swoim talencie. Również matka Lucjana i jego siostra Ewa są pełne wiary w młodzieńca...Dwaj poeci to pierwsza, najkrótsza część Straconych złudzeń Balzaca, wydana w roku 1837. Autor ukazuje w niej trudne do przebycia dystanse społeczne na prowincji w czasach rodzącego się kapitalizmu, gdzie na przedmieściu powstaje bogaty przemysł, szlachta przeważnie jest biedna, a „jedno mści się na drugim pogardą równą z obu stron”.

Stan dobry. Skasowane pieczątki biblioteczne. Poza tym środek czysty. Oprawa nieco przybrudzona i otarta na krawędziach.