W pracy poddano analizie narratywnej całą pierwszą Ewangelię kanonu ksiąg Nowego Testamentu, odczytując w niej sposób opowiadania historii ziemskiego Jezusa i Jego Kościoła w Izraelu przez jej ostatniego redaktora, zwanego Mateuszem. Skoncentrowano się przede wszystkim na trzech kwestiach teologicznych: chrystologii, eklezjologii i misjologii ewangelisty oraz Kościoła, jaki reprezentuje i do którego kieruje konkretne rozwiązania niezwykle istotnych dla niego problemów. U podstaw prowadzonych badań leży przyjmowane wśród większości współczesnych egzegetów przekonanie, że Mateusz opowiada historię ziemskiego Jezusa i Jego uczniów na dwóch poziomach: na chronologicznie pierwszym poziomie historycznego Jezusa i uczniów oraz na pozostającym z nim w ścisłym związku poziomie czasu ewangelisty. Na zakończenie pracy autor ustosunkował się do kwestii antyjudaizmu ewangelisty Mateusza. Pracę zamykają streszczenia w języku angielskim i niemieckim oraz obszerna bibliografia.