Autorka książki wspomina, że wszystkie jej podróże do Mongolii oraz związane z tym niezapomniane przeżycia i przygody, przekonały ją, że były one bardzo inspirujące.
Jako artysta fotografik, zakochała się w tym kraju. Zrobiła na tej podstawie film dokumentalny oraz napisała tę książkę.

Książka ta wydana jest w ramach serii National Geographic.

Zawiera ona pięknie opisane uroki Mongolii, które opatrzone są wspaniałymi zdjęciami, zamieszczonymi na kredowych kartach tej książki.

Książka ta to piękny i interesujący, opisami oczami artysty reportaż podróżniczy, po Mongolii.

Wielokrotnie bywała i podróżowała po Azji Centralnej i na Syberii.
Uważa, że chyba już nigdzie, poza małymi enklawami porozrzucanych po różnych zakamarkach globu, nie można już natknąć się na prawdziwą egzotykę. Coraz trudniej podziwiać ogromne przestrzenie wspaniałej, nieskażonej niczym przyrody i spotkać ludzi, którzy zawsze znajdą czas dla turysty.

Czas się zatrzymał, mongolscy koczownicy żyją jak przed wiekami, w pełnej harmonii z naturą, kierując się silnym instynktem przetrwania.

Wciąż Mongolczycy wędrują w poszukiwaniu lepszych pastwisk dla swojego bydła, zmagając się z przyrodą, czerpiąc z niej jednak tylko tyle, ile potrzebują do życia. Świadomie nie dewastują oni przyrody.
Rytm bytowania koczowników wyznaczają pory roku, dnia i nocy, odmierzane ruchem ziemi względem Słońca i Księżyca.

Prawdziwymi skarbami Mongolii, prócz pięknej i niczym nieskalnej przyrody, krystalicznych wód i powietrza, są niezwykle ciekawą historią i bogatą kulturą.

Autorka uczestniczyła w szamańskich ceremoniach, magicznych obrzędach, a także w prostym i zarazem pięknym życiu koczowników.

Z tych doświadczeń, nakręciła ona dla telewizji dokument „Ulaan Taiga”, który prezentowała na różnych festiwalach filmowych, zdobywają nagrody za jego walory artystyczne i wartość etnograficzną. I na tej podstawie powstała tez ta książka.

O wspaniałej egzotyce tego kraju świadczą nie tylko obyczaje koczowników, ich święta narodowe, namiętnie uprawiane sporty, polowania z sokołami i z daleka widoczne juty, stada pasących się koni, jaków, owiec i wielbłądów.

To także lamaistyczna religia o szamańskich korzeniach i pielęgnowania do dziś pamięci przodków.

Mongolia zafascynowała bardzo wielu badaczy, poszukiwaczy przygód, prawdziwych podróżniczków.

Pięknie opisywali niespotykane gdzie indziej walory tego kraju, jak Władysław Kotowicz, Aleksander Czekanowski.

Mongolia to według nich kolebka ludów, historii i legend.

To tajemniczy kraj kultu Ramy, Sakki- Muni, to kraj nagich, ponurych gór, palonych słońcem i chłostany zimnym wiatrem, kraj bezgranicznych stepów.

Książka niniejsza to lektura wyśmienita. Książka to zapis wyprawy do Mongolii, która autorka uważa wartością samą w sobie.

Przypomina ona lekkim piórem i pięknymi zdjęciami, jak wygląda świat nieskalany cywilizacyjnymi zdobyczami.
Pokazuje, że to nie pęd za komercją i konsumpcjonizmem, ale życie w zgodzie z naturą i jej odwiecznymi prawami.
To one wyznaczają w tym niekończącym się wyścigu do upragnionego celu, jakimi jest prawdziwe szczęście płynące z harmonii istnienia.

Książka liczy sobie 447 kredowych stron.
Zawiera ona 2 części.
Książka jest z kategorii reportażu z podróży.
Książka ma twardą okładkę oraz kredowe karty. Całość tworzy piękny, ciężki album podróżniczy.

Waga książki jest spora, w związku z tym cena dostawy, uwzględnia ciężar książki.

Tytuł: Mongolia w poszukiwaniu szamanów
Autor: Elżbieta Sęczykowska
rok: 2016
wydawnictwo: Burda