Optymizmu można (i warto) się nauczyć

Dowodem na to są historyjki z życia Piotrusia, który z urokiem właściwym kilkulatkom opowiada nam o swoich perypetiach. Poznajemy jego najbliższe otoczenie: dom, podwórko, przedszkole, nieopodal leżący park. A także ważne osoby: mamę, tatę, babcię, panią i kolegów z przedszkola, sympatyczną sąsiadkę. To sprawia, że w opowieściach chłopca odnajdzie się każdy przedszkolak.

Można powiedzieć – nic nadzwyczajnego. Ot, codzienność, która niczym nie może zaskoczyć. Ale to tylko pozory, bo w Piotrusiu wszystkie zdarzenia wzbudzają ogromną ciekawość, czasami zdumienie, a nawet zachwyt. Chłopca nie opuszczają również BARDZO WAŻNE PYTANIA (Czy ręce robią się mniejsze podczas mycia? Czy własną głowę można wysłać na wycieczkę?), a każdy problem musi mieć jakieś rozwiązanie. Wystarczy się dobrze zastanowić albo poprosić o pomoc rodziców. Z takim nastawieniem łatwiej wędruje się przez świat, pokonując nieuniknione trudności.

Obok zabawnych sytuacji i pytań w opowiadaniach znajdziemy też dużo ważnych problemów, np. co zrobić, gdy w przedszkolu pojawia się nowy, bardzo zagubiony kolega; w jaki sposób postępować ze zwierzętami, żeby ich nie krzywdzić.

Jak widać, każdy rodzic i każde dziecko znajdzie w tej książce wiele ważnych tematów do rozmowy. To ciepła, pogodna lektura do wspólnego czytania